Terapeuta stomatologiczny to zawód czasem błędnie utożsamiany z higienistką stomatologiczną. Tymczasem terapeuta to coś pośredniego między dentystą a higienistką stomatologiczną. W Polsce nie prowadzi się kształcenia w tym kierunku, ale profesja ta z powodzeniem funkcjonuje w różnych formach organizacyjnych w ok. 50 krajach na świecie.

Aby zostać terapeutą stomatologicznym, trzeba ukończyć studia w tym kierunku. Plusem kształcenia jest oparcie go na zajęciach praktycznych i kontakcie z pacjentami.

Poziom kształcenia to pierwszy podstawowy element odróżniający zawód higienistki od terapeuty. Drugim elementem jest zakres kompetencji: terapeuta może wykonywać zadania przynależne higienistce stomatologicznej, ale oprócz tego także ma uprawnienia do zakładania wypełnień stomatologicznych w zębach mlecznych i stałych u dzieci i dorosłych, do ekstrakcji mleczaków, leczenia schorzeń miazgi pierwszych zębów i zakładania na nie koron.

Terapeuta nie może samodzielnie prowadzić praktyki stomatologicznej, ale pracuje zawsze pod nadzorem dentysty w szpitalach, poradniach lub praktykach prywatnych. Odciąża dentystę w wykonywaniu wielu obowiązków, a dzięki szerokim kompetencjom może w znaczącym stopniu przyczyniać się do poprawy zdrowia jamy ustnej w społeczeństwie i zastępować stomatologa tam, gdzie dostęp do gabinetu jest utrudniony lub niemożliwy. Dużą popularnością cieszy się w Wielkiej Brytanii.

Może zatem wziąć pod uwagę dobre doświadczenia innych krajów we wzbogacaniu opieki stomatologicznej w nowe jej formy i w naszym kraju podjąć temat rozpoczęcia kształcenia w tym kierunku?

Źródło: Opracowanie własne