Aparat ortodontyczny zaopatrzony jest w śruby ortodontyczne, dzięki którym powstaje siła oddziałująca na wyrostki zębodołowe i zęby, kształtując w ten sposób łuki zębowe i lecząc wady zgryzu.

Gwinty śrub mogą być trójkątne, trapezowe lub okrągłe; prawe albo lewe. W zależności od potrzeb stosowane są różne rodzaje śrub i różne ich wielkości.

W ofercie znajdują się m.in. śruby:

• - Fishera – tzw. śruby rzymskie, w których część elementu ma gwint prawy, a część lewy; najczęściej śruba ta umieszczana jest w specjalnej obudowie, dzięki czemu można ją łatwo osadzić w aparacie ortodontycznym;

• Bertoniego – trójkierunkowe, stosowane do rozszerzania szczęki w trzech kierunkach;

• wachlarzowe – stosowane najczęściej do rozbudowy przedniej części łuku zębowego;

• teleskopowe – dzięki połączeniu w nich działania sprężyny i śruby możliwe jest stosowanie ciągłe siły; w śrubach, w których drut stalowy w sprężynie zastąpiony jest drutem supersprężystym, działanie stałej siły jest możliwe w granicach wytrzymałości biologicznej, a śruby tego typu zwane są śrubami „z pamięcią”;

• wielosekcyjne – stosowane w płytkach dolnych do leczenia stłoczeń siekaczy.

Źródło: Opracowanie własne