Obecnie technik dentystyczny nie wyobraża sobie pracy bez wykorzystania włókien szklanych. Materiał ten znalazł w protetyce szerokie zastosowanie w stosunkowo krótkim czasie licząc od przeprowadzenia pierwszych badań związanych z jego wykorzystaniem w stomatologii. Pierwsze prace z użyciem tego tworzywa w stomatologii prowadzone były w w związku z uzyskaniem jak najlepszych kompozytów przeznaczonych na uzupełnienia protetyczne.

Choć protezy wykonane z akrylu były dobrym rozwiązaniem, które sprawdzało się u rzeszy pacjentów, to wdrożenie włókna szklanego do protetyki zdecydowanie poprawiło właściwości uzupełnień. Kompozytowe prace okazały się bardziej wytrzymałe oraz stabilne w kształcie w stosunku do polimeru akrylowego, który jest wprawdzie materiałem łatwym w obróbce i estetycznym, ale wśród jego największych mankamentów wymienia się m.in. zdolność do zmiany kształtu oraz objętości w zależności od warunków środowiska i stosunkowo małą elastyczność. Włókna szklane zdecydowanie poprawiły właściwości mechaniczne akrylu, a szczególnie zwiększyły jego wytrzymałość na pękanie.

Włókna szklane świetnie sprawdziły się w przygotowywaniu mostów protetycznych – szczególnie teraz, kiedy w stomatologii dąży się do maksymalnego oszczędzania tkanek własnych zębów. Dzięki kompozytowym mostom możliwe było odejście od stosowania metalowych struktur w protezach i do oszczędnego traktowania zębów filarowych. Metalowe elementy, szczególnie takie, które widać podczas ruchu ust lub podczas uśmiechu, nie tylko negatywnie wpływają na estetykę wykonania pracy protetycznej, ale także mogą powodować reakcje alergiczne lub elektrochemiczne.

Źródło: Opracowanie własne