W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat nanokompozyty stały się znaczącą klasą materiałów o cechach, które są wyjątkowo użyteczne dla stomatologów zajmujących się protetyką i techników dentystycznych. Nanokompozyty na bazie polimerów są bowiem lżejsze niż konwencjonalne materiały kompozytowe, a jednocześnie wykazują lepsze właściwości fizyczne i mechaniczne.

Aby poprawić właściwości biokompozytu, dla jego wzmocnienia stosuje się rozmaite materiały. Najczęściej wykorzystywanymi nanocząstkami są obecnie nanomolekuły srebra. Znalazły one wiele zastosowań ze względu na ich ciągliwość, przewodność elektryczną i cieplną oraz aktywność przeciwdrobnoustrojową wykazywaną nawet w niskich stężeniach i wobec kilku rodzajów mikroorganizmów. Nanocząstki srebra działają m.in. przeciw bakteriom Escherichia coli, a także najpowszechniejszemu drożdżakowi – Candida albicans.

W przeciwieństwie do antybiotyków, działanie przeciwbakteryjne nanocząstek srebra nie ogranicza się do jednego tylko konkretnego miejsca w bakterii, ale obejmuje kilka poziomów działania. Te nanomolekuły wykazują m.in. wpływ na właściwości ściany bakteryjnej i DNA drobnoustroju. Nanocząstki srebra mają także zdolność zmieniania struktury błon komórkowych bakterii, co może doprowadzić do śmierci komórki.

Skuteczność tych molekuł wynika z ich wielkości i dużego stosunku powierzchni do objętości. Badania potwierdzają też, że użycie nanocząstek srebra do wytwarzania kompozytów stomatologicznych poprawiło wytrzymałość tych materiałów, a one same nie wpływają szkodliwie na aktywność komórek w organizmie.