Niepełnosprawni w Polsce nie mają łatwego życia. Nie ułatwiają im go nawet przepisy.

Pani Jolanta porusza się na wózku inwalidzkim. Jest na rencie, ale przedtem pracowała. Od ponad ośmiu lat walczy o swoje prawo do traktowania na równi z osobami pełnosprawnymi. Konflikt z NFZ rozpoczął się od tego, że kobieta nie mogła skorzystać z przysługującego jej prawa do leczenia na ubezpieczenie, ponieważ wskazane jej przez Fundusz przychodnie były dla niej - osoby poruszającej się na wózku – niedostępne z powodu barier architektonicznych. Pani Jolanta skierowała sprawę do sądu przeciw Funduszowi o zwrot kosztów, które poniosła, z konieczności lecząc się prywatnie. Sprawa toczyła się latami. Kiedy w końcu zapadł wyrok, okazało się, że jest niekorzystny, ponieważ NFZ, owszem, ma zrefundować koszty leczenia, ale jedynie za zęby, które „były w stanie nagłym”, czyli trzy z dziesięciu wyleczonych w prywatnej przychodni - darmowe świadczenia stomatologiczne w przychodniach innych niż NFZowskie przysługują bowiem jedynie na stany nagłe

- Płacę składki jak każdy ubezpieczony. Mimo to państwo, wbrew ustawie o NFZ, nie gwarantuje mi w praktyce równego prawa skorzystania ze świadczeń. To dyskryminacja, której zakazuje konstytucja. Ale sąd jej nie dostrzegł. Nie dostrzegł też innego przepisu konstytucji, który nakazuje państwu „zapewnienie szczególnej opieki zdrowotnej“ osobom niepełnosprawnym - mówi pani Jolanta, komentując orzeczenie sądowe.

W efekcie pani Jolanta dostanie od NFZ zasądzone 93 zł, a leczyć i tak będzie się dalej prywatnie – nie ma bowiem w jej okolicy dostępnych dla niej, niepełnosprawnej na wózku, przychodni stomatologicznych.

Źródło: „Gazeta Wyborcza”