Proces starzenia się organizmu jest nieunikniony i nieodwracalny. Zmiany, jakie zachodzą w tym czasie, naznaczają wszystkie struktury i narządy ustroju. Odnotowuje się je również w obszarze jamy ustnej, w tym – na zębach.

W wyniku starzenia się zmianom podlegają:

• kształt i kolor zębów;

• struktura szkliwa, zębiny, cementu korzeniowego i miazgi.

Z biegiem lat zęby stają się coraz bardziej matowe, ciemniejsze i tracą charakterystyczną dla nich przezierność. Mogą również pojawiać się rozmaite przebarwienia, które są wynikiem stosowania używek, leków bądź zaniedbań higienicznych; ich przyczyną może być również kumulowanie się w organizmie jonów metali, takich jak miedź, żelazo, ołów, cyna.

Zęby osób starszych stają się również bardziej wyrównane na swoich powierzchniach żujących – to wynik wieloletniego ścierania się twardych tkanek. Mogą też stać się bardziej kruche i mniej odporne na urazy mechaniczne, gdyż z wiekiem zmniejsza się ilość składników mineralnych w organizmie, a to prowadzi do demineralizacji twardych tkanek zęba, takich jak szkliwo czy zębina.

Ponieważ w miazdze dochodzi do zmniejszenia ilości naczyń krwionośnych, tkanka ta może być słabiej ukrwiona, a przez to gorzej odżywiona i dotleniona, co odbije się negatywnie na ogólnej kondycji zdrowotnej zęba i jego odporności na choroby.