Pacjent, który doznał krzywdy lub szkody ze strony personelu medycznego ma prawo domagać się przed sądem zadośćuczynienia lub odszkodowania. Powinien też wiedzieć, że:

1. Pozywa się nie konkretną osobę, od której doznało się krzywdy lub szkody, ale placówkę, w której pracownik ów jest zatrudniony.

2. W walce o zaspokojenie roszczeń najlepiej mieć pomoc wyspecjalizowanego w takich sprawach adwokata. Jeśli pacjenta składającego pozew nie stać na opłacenie prawnika, może on uzgodnić z mecenasem rozłożenie płatności na raty albo skorzystać z darmowego doradztwa prawniczego w sądzie.

3. W sądzie to pacjent musi udowodnić winę pozwanego. Ważne, by miał świadków zdarzenia, dysponował dowodami winy, opiniami lekarskimi oraz wszelkimi dokumentami mogącymi potwierdzić wydatki poniesione na leki i rehabilitację przy usuwaniu skutków powstałej szkody.

4. Występując z powództwa cywilnego, gdy pacjenta nie stać na opłacenie kosztów sądowych, można złożyć wniosek o zwolnienie z ich ponoszenia. Jeśli sąd uzna, iż to konieczne, przyzna powodowi adwokata z urzędu. W sądzie pacjent może występować jako świadek (dopiero po przesłuchaniu), jako oskarżyciel posiłkowy albo jako powód (w procesie cywilnym, gdy walczy o zaspokojenie roszczeń).

5. Postępowanie karne rozpoczyna się od złożenia zawiadomienia w prokuraturze (ustnie albo pisemnie: składając je w biurze podawczym lub wysyłając listem poleconym) – może je złożyć każdy (czyli nie tylko poszkodowany), kto będzie miał uzasadnione podejrzenie, iż śmierć lub uszczerbek na zdrowiu powstały z powodu zaniedbania obowiązków przez personel medyczny. W przypadku, gdy doszło do wykonania zabiegu leczniczego bez zgody pacjenta oraz narażenie go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia - jeśli sprawca działał nieumyślnie – ściganie przestępstwa rozpoczyna się jedynie na wniosek poszkodowanego. Jeśli sąd lekarski lub pielęgniarski uniewinni lekarza, prokurator zazwyczaj odmawia wszczęcia postępowania karnego.

6. Przed sądem lekarskim pacjent nie występuje jako strona, nie ma więc możliwości wpływania na przebieg tego procesu.

7. W stosunku do lekarza może być wszczęte postępowanie wyjaśniające prowadzone przez okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej jako odpowiedź na zgłoszenie poszkodowanego. Jeśli rzecznik okręgowy wyda niesatysfakcjonujące dla poszkodowanego orzeczenie, można się odwołać do rzecznika naczelnego. Natomiast od decyzji tego ostatniego odwołanie kieruje się do Naczelnego Sądu Lekarskiego. Do NSL można też odwołać się (w sprawie winy, ale nie rodzaju nałożonej kary), kiedy okręgowy sąd lekarski wyda niekorzystny wyrok w sprawie lekarza pozwanego na wniosek rzecznika odpowiedzialności zawodowej.

8. Do szkód majątkowych, za które można żądać odszkodowania, wlicza się:

• uszkodzenia ciała

• rozstrój zdrowia

• straty wynikłe z częściowej lub całkowitej utraty zdolności do pracy, utraty zarobków z powodu przedłużającego się leczenia szpitalnego, straty wynikające ze zwiększonych potrzeb poszkodowanego (wydatków związanych z pobytem w szpitalu, konsultacjami u specjalistów, dodatkową opieką pielęgniarską, zakupem leków, protez, koniecznością przekwalifikowania, itp.)

  Szkody niemajątkowe to krzywdy powstałe w wyniku cierpień fizycznych i psychicznych oraz stresu i bólu, których pacjent doznał wskutek niewłaściwego lub niepodjętego leczenia albo z powodu poddania zabiegowi, na który nie wyraził zgody.

Źródło: „Głos Wielkopolski”