Estetyka prac stomatologicznych i protetycznych jest jednym z najważniejszych elementów, który ma wpływ na zadowolenie pacjenta z wykonanej pracy dentysty bądź protetyka. Tymczasem dla lekarzy dentystów najważniejsze są właściwości materiału, dzięki którym zapewnione są: odpowiednia siła adhezji, trwałość wypełnienia stomatologicznego, biokompatybilność, niereagowanie z czynnikami środowiskowymi w jamie ustnej. Twórcy materiałów stomatologicznych mają zatem trudne zadanie, ponieważ muszą pracować nad takimi rozwiązaniami, aby zachowany został kompromis pomiędzy wymaganiami lekarzy dentystów a oczekiwaniami pacjentów pod względem odpowiedniej estetyki tychże materiałów.

W materiałach kompozytowych, które przez wiele lat były stosowane w stomatologii na plomby do ubytków, pożądany kolor uzyskiwany był dzięki dodatkowi odpowiedniej ilości barwnika do materiału. Była to koloryzacja chemiczna.

Nowoczesne kompozyty opierają się na tak zwanym efekcie kameleona, w którym to nie barwnik chemiczny dodawany do masy, ale optyczny rezultat mieszania się koloru materiału z otaczającymi kompozyt tkankami nadaje masie pożądaną barwę. Jest to zasługa dodawanych do materiału kompozytowego specjalnych cząsteczek, które mają zdolność do rozpraszania światła. To z kolei umożliwia odbijanie kolorów tkanek, które sąsiadują z obszarem poddawanym leczeniu.