Chociaż zdarza się to już zdecydowanie rzadziej niż kilka dekad temu, nadal najbardziej powszechnym zabiegiem chirurgicznym przeprowadzanym w gabinecie stomatologicznym jest ekstrakcja zęba.

Po usunięciu zęba pojawia się ból. Nie jest to oczywiście ból zęba, ponieważ zęba już nie ma, ale ból tkanek dziąseł i przyzębia, które zostały naruszone działaniami służącymi usunięciu zęba z zębodołu. Podczas zabiegu pacjent otrzymuje znieczulenie miejscowe lub ogólne – w zależności od stanu zdrowia, liczby usuwanych zębów i ciężkości zabiegu – ale znieczulenie to po pewnym czasie przestaje działać. Wtedy właśnie zaczyna się odczuwać dolegliwości bólowe. Najczęściej ból poekstrakcyjny ma charakter ostry i ogranicza się do miejsca, z którego ząb został usunięty, lub najbliższego obszaru zajmowanego przez tkanki sąsiadujące z dołem poekstrakcyjnym.

Bóle poekstrakcyjne są zazwyczaj tym silniejsze, im cięższym zabiegiem było usunięcie zęba. Po niepowikłanym usuwaniu zęba ból poekstrakcyjny najczęściej jest słabszy niż w sytuacji, kiedy wyrwanie zęba wiązało się z ingerencją również w tkankę kostną czy wymagało separacji zęba. Ból po ekstrakcji jest też silniejszy, gdy w tkankach pojawia się stan zapalny.

Za jeden z najsilniejszych bóli poekstrakcyjnych uznaje się ból, który pojawia się, kiedy doszło do zapalenia kości zębodołu, zwanego również suchym zębodołem. Suchy zębodół powstaje, kiedy z jakichś powodów usunięty zostaje skrzep wytworzony nad raną. Może do tego dojść w wyniku intensywnego szczotkowania zębów bądź intensywnego płukania po szczotkowaniu lub płukania płukanką przeciwzapalną.