Recesje dziąseł wyglądają nieestetycznie, a także utrudniają leczenie protetyczne i zachowawcze. Polegają na cofnięciu się tkanki dziąsłowej i obnażeniu powierzchni korzenia zęba. Odsłonięte zostają bardzo wrażliwe elementy zęba, które szybko mogą być zainfekowane przez bakterie próchnicy, a także może w nich dochodzić do ubytków pochodzenia niepróchnicowego w typie abrazji lub abfrakcji. Pojawia się także nadwrażliwość zębiny.

Cofanie się dziąseł może być wywołane przez uwarunkowania anatomiczne determinowane genetycznie, takie jak:

• uwarunkowania dziąsłowe – nieprawidłowe przyczepy wędzidełek warg i policzków, nieodpowiednia głębokość przedsionka jamy ustnej;

• uwarunkowania kostne – grubość blaszki zewnętrznej wyrostka zębodołowego, stosunek objętości kości zbitej do kości gąbczastej wyrostka zębodołowego, kształt i wielkość żuchwy;

• uwarunkowania zębowe – wady zgryzu bądź wady zębowe;

• uwarunkowania mięśniowe – dyskinezy (nieskoordynowane i niezależne od woli ruchy) części ustno-twarzowej.

Recesje dziąseł mogą być również warunkowane przez czynniki niegenetyczne, takie jak nieprawidłowe techniki szczotkowania zębów czy wpływ czynników jatrogennych.