Zgorzel miazgi jest szczególną odmianą martwicy miazgi, przebiegającą z gnilnym rozpadem tej tkanki. Pierwotnie żywa miazga zostaje zaatakowana przez bakterie, których produkty rozpadu doprowadzają do odczynów zapalnych i martwicy tej tkanki. Następnie miazga ulega zakażeniu bakteriami beztlenowymi, które doprowadzają do jej gnilnego rozpadu.

Zgorzel przekształca miazgę w bezpostaciową masę o brunatnym zabarwieniu i gnilnych zapachu. Wystąpienie tego procesu jest silnie uzależnione od wcześniejszego istnienia martwej już tkanki oraz wilgotności i odpowiednio kwaśnego środowiska – to warunki niezbędne są do rozmnażania się bakterii powodujących zgorzel.

Podczas choroby należy ograniczyć spożywanie cukrów, ponieważ doprowadzają one do powstawania kwaśnego środowiska, warunkującego rozpad gnilny.

Postępująca martwica miazgi oraz wytwarzające się szkodliwe substancje, w tym gazy (amoniak i siarkowodór), w przypadku braku ujścia powodują zwiększone ciśnienie wewnątrz komory zęba. Może to doprowadzić do przepchnięcia produktów rozpadu zgorzelinowego do otaczających tkanek. Dochodzi wtedy do reakcji obronnej ze strony organizmu i rozpoczyna się stan zapalny, który może rozprzestrzenić się i zająć odległe narządy, a nawet może rozwinąć się zagrażające życiu zakażenie ogólnoustrojowe.