Choroby przyzębia toczące się z procesami zapalnymi związane są z wytwarzaniem wysoce reaktywnych wolnych rodników i form oksydacyjnych produkowanych przez leukocyty zwalczające patogeny. I jedne, i drugie zdolne są do uszkadzania struktur komórkowych, w tym lipidów, węglowodanów, DNA. Składnikami, które niwelują negatywny wpływ form oksydacyjnych i wolnych rodników na tkanki i komórki, są antyoksydanty. Jeśli antyutleniaczy w komórkach będzie więcej aniżeli składników oksydacyjnych i wolnych rodników, uda się zminimalizować zniszczenia w komórce lub nie dopuścić do powstania uszkodzeń. Kiedy układ antyoksydacyjny nie działa wystarczająco dobrze lub jest za mało antyutleniaczy, dochodzi do uszkodzenia tkanek. Mechanizm ten działa niezależnie od typu tkanki w ciele; jest aktywny również w obszarze jamy ustnej. Z tego powodu, kiedy tkanki przyzębia poddawane są stresowi oksydacyjnemu, ważne jest, aby w diecie nie zabrakło antyoksydantów, które stanowią remedium na niszczącą działalność reaktywnych form tlenu. Udowodniono bowiem, że antyoksydanty zmniejszają zaawansowanie chorób przyzębia, gdyż mogą wychwytywać formy oksydacyjne wytwarzane przez leukocyty, a ponadto niwelują działanie wolnych rodników.

Do grupy antyoksydantów, które z powodzeniem można zastosować do leczenia chorób przyzębia zalicza się m.in. witaminy A, C, E, oraz likopen i melatoninę.