Miód manuka pochodzi z Nowej Zelandii. Powstaje z nektaru kwiatów krzewu manuka (łac. Leptospermum scoparium). Ma bardzo specyficzny smak, co powoduje, że nie każdemu przypada do gustu. Jednak jego właściwości prozdrowotne czynią z niego jeden z najcenniejszych miodów świata. Najważniejszym składnikiem leczniczym jest metyloglioksal.

Z przeprowadzonych licznych badań wynika, że miód manuka może być z powodzeniem stosowany do leczenia chorób, które dotykają między innymi śluzówkę jamy ustnej. Naukowcy przebadali miód manuka pod kątem leczenia: stanów zapalnych błon śluzowych jamy ustnej, zapalenia zatok przynosowych i ran nowotworowych. Okazało się, że miód manuka stosowany w formie płukanek przez osoby, które przeszły naświetlanie promieniowaniem gamma wykorzystywanym w leczeniu nowotworów głowy i szyi, skutecznie zmniejsza stan zapalny powstały po radioterapii. W piśmiennictwie istnieje także opis leczenia zaawansowanego stanu nowotworu płaskokomórkowego jamy ustnej z wykorzystaniem miodu manuka. Był on nakładany w postaci pasty na ranę nowotworową w jamie ustnej, która uniemożliwiała przyjmowanie pokarmów. Zmiana była ropiejąca, bardzo bolesna i z dużym stanem zapalnym. Po pierwszym tygodniu terapii nastąpiło oczyszczenie wydzieliny z ropy, zmniejszenie stanu zapalnego i złagodzenie bólu. Po czterech tygodniach nastąpiła dalsza poprawa zdrowia, a wydzielina nie zawierała już bakterii.

Miód manuka był też wykorzystywany do leczenia alergicznego grzybiczego zapalenia zatok przynosowych. Terapia polegała na irygacji płynem, który zawierał 4% zawartości miodu manuka oraz nierozcieńczony kortykosteryd. Okazało się, że terapia po pierwszych 6 tygodniach leczenia przyniosła znaczną poprawę zdrowia, a po kolejnych 6 tygodniach pacjentów uznano za wyleczonych. Warte podkreślenia jest, że irygacje bez dodatku miodu manuka tym samym nierozcieńczonym i rozcieńczonym kortykosterydem były nieskuteczne.