Antybiotyki to leki, które bardzo często posądzane są o wywoływanie zamian kolorystycznych w szkliwie. Szczególnie groźne dla urody uśmiechu są tetracykliny, a najsilniej działają one na zębinę. Zaburzają kolorystykę zębów mlecznych, jak i stałych – szczególnie, jeśli antybiotykoterapia toczyła się podczas okresu płodowego lub we wczesnym dzieciństwie. Tetracykliny nie powodują przebarwień na zębach, ale w strukturze zęba: chelatują związki wapnia na powierzchni zębów lub tworzą trwałe połączenie z nieorganicznymi tkankami zęba poprzez utworzenie ortofosforanów tetracyklin. Najwięcej zmian można znaleźć w przyszyjkowej części zębów. Ponieważ są one zatopione w głębokich warstwach zęba, likwidacja tych defektów wymaga czasem zastosowania usług protezowania lub nakładania licówek.

Zmiany spowodowane przez antybiotyki klasyfikowane są do jednego z czterech stopni w zależności od kolorystyki, położenia i kształtu:

• I stopień – to bladozielone, brązowe lub szare plamki, które są nieregularnie rozmieszczone na koronie zęba.

• II stopień – tu klasyfikuje się ciemne i szare plamy, które nie tworzą żadnego regularnego deseniu na koronie zęba albo też tworzą regularne prążki.

• III stopień – to już regularne prążki o szarym i niebieskim przebarwieniu, szczególnie charakterystyczne dla okolicy przyszyjkowej zęba.

• IV stopień (zaproponowany przez Feinmana) – zaliczane tu są ciemnobrązowe i czarne przebarwienia, które nie poddają się wybielaniu.

Tradycyjne wybielanie zębów może być wykorzystane w przebarwieniach stopnia I – II. Z kolei dla stopni III – IV należy rozważyć leczenie protetyczne.

Źródło:m Opracowanie własne