Przebarwienia zębów z zewnątrz nie są kłopotliwe w usunięciu. Znacznie więcej problemów przysparzają zmiany barwy zęba w jego wnętrzu. Wybielanie zębów może nie przynieść w takich przypadkach oczekiwanych efektów. Przebarwienia takie powstają w procesie odontogenezy (tworzenia się zębów) lub wynikają z patologicznych stanów miazgi. W tym pierwszym wypadku do zęba trafiają substancje o charakterze barwnikowym, które w fizjologicznych warunkach nigdy nie powinny były znaleźć się w rozwijającym się zębie.

Przyczyną wewnętrznych przebarwień zębów mogą być:

• choroby – np. żółtaczka noworodkowa, porfiria, mukowiscydoza;

• stosowane leki – szczególnie antybiotyki tetracyklinowe;

• zatrucia – lekami, suplementami (np. fluor powodujący miejscowe zaburzenia rozwoju szkliwa;

• wady rozwojowe związane z kolorystyką zębów, np. melanodoncja czy hipoplazja szkliwa;

• czynniki inne, np. wynikające z nieprawidłowego leczenia zębów.

Przebarwienia te mogą mieć charakter:

• chromogenów – substancji barwnych zlokalizowanych pod powierzchnią szkliwa, niedostępnych z zewnątrz i niewrażliwych na szczotkowanie i wybielanie;

• związanych chemicznie ze składnikami szkliwa i/lub zębiny na trwałe.

Skoro wybielanie zębów nie przyniosłoby poprawy koloru zęba, można jeszcze zastosować:

• strategię, że zostawi się zęby takimi, jakie są;

• licówki kompozytowe lub porcelanowe, które będą pokrywały powierzchnie wargowe przebarwionych zębów;

• pokrycie zębów koronami pełnoceramicznymi lub uzupełnieniami na podbudowie metalowej.

Źródło: Opracowanie własne