Stomatolodzy radzą, aby dorośli, którzy odczuwają strach przed dentystą, zmienili raczej mniemanie o tym, co może czekać ich w gabinecie, niżeli zamieniali swoje naturalne zęby na protezę. Dentofobia może prowadzić bowiem do skrajnych sytuacji: takich, w których człowiek przez całe życie unika kontaktu ze stomatologiem, pozwalając próchnicy panoszyć się na zębach, a paradontozie w przyzębiu.

- Pamiętam pacjentkę, która przyszła na wizytę i przez cały czas kurczowo trzymała męża za rękę. A miała około trzydziestu lat. Albo pana, około czterdziestki. Stwierdził, że zgodzi się na leczenie tylko w znieczuleniu ogólnym. Miałem do wyboru albo go uśpić, albo odmówić leczenia – opowiada jeden z bydgoskich dentystów. Wspomina też młodą dziewczynę, której zęby były doszczętnie zniszczone przez próchnicę i przez to nie nadawały się do leczenia. Pozostało zaproponować jej ich usunięcie i założenie protezy.

Ważne, aby własnego strachu przed dentystą nie przekazywać młodemu pokoleniu – bo warunków, w jakich leczone były zęby jeszcze kilkadziesiąt lat temu, w żaden sposób nie można porównywać do komfortu, którego pacjent doświadcza we współczesnym gabinecie dentystycznym.

Niech zatem dziecko u stomatologa bywa jak najczęściej – ale głównie na wizytach kontrolnych. Wtedy właśnie malec oswaja się z gabinetem, personelem, a kiedy przyjdzie do właściwego leczenia, dziurka w zębie będzie na tyle mała, że da się ją zlikwidować nawet bez użycia wiertła – na przykład żelem wytrawiającym zniszczoną próchnicą tkankę. Potem można założyć plombę w wybranym kolorze.

Źródło: „Express Bydgoski”