Badania Health Barometr, przeprowadzone przez Europe Assistance i Cercle Sante, wydobyły na światło dzienne gorzką prawdę: ponad 40 proc. Polaków od początku tego roku zrezygnowało z usług medycznych, a 15 proc. społeczeństwa odłożyło na czas bliżej nieokreślony leczenie zębów. Niepokojące jest to, że w pierwszej kolejności pacjenci decydują się na odkładanie prywatnego leczenia stomatologicznego – w myśl zasady, że z leczeniem zęba można poczekać aż do czasu, dopóki nie pojawi się ból. Przyczyną takiego postępowania są najczęściej kłopoty finansowe. Na ograniczenia związane z korzystaniem z usług medycznych oraz z wykupywaniem leków decydują się często nie tylko ci, którzy mają niskie dochody, korzystają z opieki społecznej, ale również osoby starsze czy opiekujący się niepełnosprawnymi członkami rodzin.

Ludzie oszczędzają na wiele sposobów:

• nie chodząc wcale do lekarza;

• nie wykupując przepisanych leków;

• wykupując leki, ale tylko w części lub prosząc aptekarza o sprzedaż np. tylko jednego listka z opakowania;

• zmniejszając na własną rękę dawki leków przepisane przez lekarza (aby starczyło lekarstwa na dłużej);

• prosząc w aptece o wydanie tańszych zamienników.

Wielu pacjentów wstydzi się przyznać lekarzowi, że nie ma pieniędzy. To błąd, ponieważ o kwestii finansowej leczenia należy rozmawiać otwarcie. Lekarze i aptekarze widzą narastającą biedę i starają się pomóc pacjentom.

- Widzę, że spadło zainteresowanie długim leczeniem, zęba po zębie, na czym kiedyś pacjentom bardzo zależało -mówi Marta Kabarowska, lekarz stomatolog z Opola. - Ale wychodzę im naprzeciw i proponuję leczenie jednego zęba w miesiącu. Spadło też zainteresowanie zrobieniem protezy, zwłaszcza lepszej. Pacjenci często proszą, żeby im zrobić zęby z przodu, aby jakoś wyglądali, a z pozostałymi zgłoszą się innym razem.

Wielu pacjentów już na początku wizyty pyta o to, ile będzie kosztowało leczenie i kalkuluje, czy będzie ich na nie stać. Niektórzy są tak zdesperowani, że na leczenie zaciągają kredyty. To sytuacja bardzo niepokojąca – dotyczy bowiem najczęściej podstawowych leków lub leczenia chorób przewlekłych.

- Bieda nie wybiera, a przykre jest szczególnie to, że ludzie nie proszą o pieniądze na jakieś wyszukane specyfiki, unikalne kuracje - podkreśla Zdzisław Markiewicz, dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Opolu . - Im brakuje przede wszystkim na tabletki na nadciśnienie, na serce, na cukrzycę, a nawet na wykupienie maści na odleżyny.

Źródło: „Nowa Trybuna Opolska”