Kryzys zmusza do szukania tańszych rozwiązań również w dziedzinie ochrony zdrowia. Sposobów na tańsze leczenie zębów, i nie tylko zębów, jest kilka.

• Leczenie na ubezpieczenie w ramach kontraktu z NFZ – darmowe usługi lecznicze dostępne są w placówkach, które mają podpisaną umowę z Funduszem Zdrowia. Są to nie tylko podmioty publiczne czy niepubliczne, ale także prywatne kliniki i gabinety. W każdym z tych podmiotów można skorzystać z leczenia refundowanego, poddając się zabiegom i czynnościom wchodzącym w skład koszyka świadczeń gwarantowanych. W przypadku usług stomatologicznych z leczenia darmowego można również skorzystać m.in. w gabinetach prywatnych posiadających kontrakt z NFZ. W ramach ubezpieczenia pacjent ma prawo do leczenia refundowanego tylko przy korzystaniu z określonych procedur oraz przy wykorzystaniu określonych materiałów, zapisanych w rozporządzeniu wydawanym przez ministra zdrowia. Trzeba jednak pamiętać o tym, że wykaz świadczeń stomatologicznych nie jest długi, a jedynie dzieci i młodzież do 18. roku życia oraz kobiety w ciąży i w połogu mogą liczyć na więcej darmowych procedur.

• Stosowanie generyków – drogie leki mają często swoje tańsze odpowiedniki, zwane lekami generycznymi. Każdy pacjent ma prawo do leczenia nimi. Jeśli pacjent nie chce kupować kosztownego leku, może zapytać lekarza lub farmaceutę o tańszy zamiennik. Aptekarz może wydać na życzenie pacjenta lek generyczny, bez konieczności odsyłania go do lekarza po nową receptę, pod warunkiem, że medyk na recepcie nie zapisał polecenia „nie zamieniać”.

• Wykonywanie badań laboratoryjnych na podstawie skierowania od lekarza w placówce, która ma podpisaną umowę z przychodnią działającą w ramach kontraktu z NFZ, w której leczy się pacjent. Wykaz badań diagnostycznych opłacanych z pieniędzy NFZ, na które kieruje lekarz, jest ściśle określony w rozporządzeniu ministra zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej. Na kosztowne badania (np. rezonans magnetyczny) nie może kierować lekarz podstawowej opieki medycznej, a jedynie uprawniony do tego specjalista.

• Darmowy transport medyczny – przysługuje jedynie w dwóch przypadkach: kiedy istnieje konieczność podjęcia natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej (np. podczas wizyty domowej lub w miejscu udzielania świadczeń ambulatoryjnych lekarz stwierdza zły stan zdrowia pacjenta i potrzebny jest transport do szpitala), oraz kiedy zachodzi potrzeba podjęcia natychmiastowego leczenia w innym zakładzie opieki zdrowotnej w celu zachowania jego ciągłości (np. potrzebny jest transport pacjenta z jednego szpitala do drugiego w celu wykonania badań lub kontynuacji leczenia).

Źródło: „Dziennik Gazeta Prawna”