Paradontoza i inne schorzenia niszczące struktury odpowiedzialne za utrzymanie zębów w szczękach, zwane periodontopatiami, mogą doprowadzić do poważnego rozchwiania szeregu uzębienia. Jednak nie zawsze istnienie periodontopatii oznacza konieczność usunięcia rozchwianych zębów. Postępowanie specjalisty zależy od stopnia zaawansowania choroby.

• Podstawowym warunkiem każdego rodzaju terapii jest idealna higiena jamy ustnej oraz okresowy skaling, czyli oczyszczanie zębów ze złogów kamienia nazębnego. Skaling powinien być wykonywany nie rzadziej niż raz na rok.

• Jeżeli choroba jest zaawansowana, konieczne jest ręczne oczyszczenie kieszonek dziąsłowych ze złogów (kiretaż zamknięty) lub też nacięcie dziąsła i oczyszczenie powierzchni korzeni zębów z zanieczyszczeń (to kiretaż otwarty kończący się zszyciem rany).

• W sytuacjach koniecznych, podczas kiretażu otwartego, może być zastosowana augmentacja, czyli nadbudowa kości materiałem kościozastępczym.

• Jeśli zęby są rozchwiane, można je ustabilizować przy użyciu szyny z włókien szklanych.

• Zęby silnie rozchwiane, osadzone w szczęce ze znacznym ubytkiem kości, trzeba usunąć. Jest to jednak metoda najbardziej radykalna i ostateczna. Miejsca po wyrwanych zębach trzeba jak najszybciej uzupełnić protezą stałą albo ruchomą, aby nie dopuścić do dalszego rozchwiania pozostałych zębów.

Źródło: „Żyjmy dłużej”