W stomatologii i technikach dentystycznych, aby wybrać najbardziej odpowiedni materiał na konkretne wypełnienie czy uzupełnienie, należy wziąć pod uwagę wiele różnych jego cech, a przede wszystkim skład, chropowatość powierzchni, właściwości mechaniczne, zdolność do zatrzymywania biofilmu i interakcje ze środowiskiem jamy ustnej.

Coraz więcej mówi się na temat tego, że to nanomateriały stają się przyszłością o dużym potencjale, zwłaszcza dla stomatologii odtwórczej, umożliwiając w pełni spersonalizowane leczenie. Już obecnie korzyści z zastosowania nanomateriałów czerpią m.in. periodontologia, endodoncja, protetyka czy ortodoncja. Nanocząsteczki wykorzystuje się m.in. do poprawy właściwości mechanicznych kompozytów dentystycznych oraz ich zdolności do wiązania z powierzchniami, z którymi mają styczność. Mniejsze cząstki lepiej wnikają w głębsze zmiany i zmniejszają porowatość kompozytu dentystycznego, zapewniając większą wytrzymałość mechaniczną wypełnienia czy uzupełnienia. Dzięki zwiększonemu stosunkowi powierzchni do objętości nanomateriały wykazują większą bioaktywność, w tym wiązanie i integrację, a także silniejsze działanie przeciwko drobnoustrojom. Dodatkową zaletą nanomateriałów jest to, że można dzięki nim precyzyjnie i z ukierunkowaniem na lokalne leczenie dozować związki bioaktywne, w tym leki i czynniki wzrostu – znajdują się one w materiale stomatologicznym w postaci mikrokapsułek z kontrolowanym uwalnianiem zawartości.