Im mniejsze mamy dziecko, tym mniejsze szanse na to, że do jego przekonania będą trafiać argumenty racjonalne z punktu widzenia dorosłego. Trudno bowiem oczekiwać, że 2-latek zrozumie wykład na temat konieczności dbania o zęby, konsekwencji zaniedbań w walce z próchnicą czy tym bardziej tak abstrakcyjnego pojęcia dla milusińskich jak paradontoza. Im mniejsze dziecko, tym więcej powinno być przyjemności i zabawy w próbach przekonania go do zawarcia przyjaźni z dentystą. Szczególnie przyjemna powinna być pierwsza wizyta w gabinecie. Dziecko u stomatologa ma czuć się nie jak w gabinecie lekarskim, w którym zaraz uruchomione zostaną nieznane mu urządzenia, ale jak w miejscu, do którego przychodzi się prawie tak, jak do domu wujka, któremu ufa.

Pamiętaj, że wdrożenie nawyku regularnego odwiedzania dentysty będzie procentować w całym życiu dziecka. Żelazne zasady sukcesu w oswajaniu dziecka z dentystą to:

• Cierpliwość – ze strony rodziców i personelu gabinetu. Jeśli malec zdecyduje, że podczas wizyty nie otworzy buzi, trzeba to zaakceptować, nie zrażać się i podjąć kolejną próbę spotkania w gabinecie za jakiś czas.

• Uczciwość – jeśli konieczny będzie zabieg i jeśli może okazać się on bolesny, dziecko powinno o tym wiedzieć, aby móc dalej ufać dentyście. Oszukiwanie malca poprzez mówienie mu, że nic nie będzie boleć, kiedy w rzeczywistości będzie inaczej, może doprowadzić do tego, że dziecko zrazi się na długi czas do stomatologa, lub nawet bezpowrotnie straci zaufanie do niego.

• Dobra zabawa – im młodszy maluch, tym więcej: bzyczących pszczółek, które próbują wlecieć do buzi, śmiejących się tygrysków, lwiątek ukazujących ząbki, i tym podobnej argumentacji.

• Opanowanie – nawet, jeśli dziecko zacznie płakać czy kaprysić, nie wolno dać się wyprowadzić z równowagi ani stracić cierpliwości. To tylko dodatkowo utrudni opanowanie emocji u malca i może zniechęcić go do dalszych wizyt.

• Umiar – nawet jeśli malec chętnie poddaje się jednemu konkretnemu zabiegowi, lepiej nie ulegać pokusie i nie proponować dentyście zrobienia dodatkowych zabiegów. Dziecko może bowiem stracić zainteresowanie leczeniem, poczuje się zmęczone lub zirytowane i dobra atmosfera z początku wizyty minie bezpowrotnie.

• Elastyczność – nawet jeśli poprzednie wizyty przebiegały świetnie, warto pamiętać, że nie każda taka musi być. Jeśli malec swoim zachowaniem zaburzy wcześniej ustalony plan, nie należy się zrażać ani karcić dziecka, tylko umówić się na inny termin przeglądu czy leczenia. Warto też zawsze chwalić pociechę za dobre zachowanie w gabinecie.

• Systematyczność – jeśli od wczesnego dzieciństwa maluch będzie wiedział, że co jakiś czas idzie się do dentysty, wtedy bez oporów pójdzie w wyznaczonym czasie na kolejną wizytę. Systematyczność przeglądów jamy ustnej zmniejsza też ryzyko pojawienia się bólu zęba i wynikającej z tego konieczności wykonania poważnych zabiegów dentystycznych.

Źródło: „Mamo to Ja”