Nie wolno:

1. Straszyć – stwierdzenie, że „Jak nie usiądziesz na fotelu, to pan dentysta cię tam sam posadzi!” na pewno nie spowoduje, ze smyk zacznie współpracować z personelem medycznym; dziecko wystraszy się jeszcze bardziej i wizyta rozpocznie się i zakończy w progu gabinetu. Opór dziecka należy przełamać spokojnymi argumentami; a jeśli te nie dają efektu – lepiej wizytę przełożyć na inny dzień.

2. Okłamywać: że nie będzie bolało (kiedy wiemy, że będzie), że nie będzie nieprzyjemne, itd. Rodzice muszą mówić prawdę i przekonać malca, że dentysta i oni sami zrobią wszystko, by bolało jak najmniej. Warto dodawać otuchy w czasie zabiegu, a z dentystą ustalić wcześniej znak, sygnalizujący odczuwanie bólu przez małego pacjenta.

3. Rezygnować z leczenia i odkładać wizyty na później - nawet, jeśli pomimo wielu starań, pierwsza wizyta nie przebiegała wyśmienicie, a dalsze regularne kontakty z dentystą stoją pod znakiem zapytania z powodu zachowania dziecka, nie należy rezygnować z profesjonalnej opieki stomatologicznej. Dziecko nuczy się wykorzystywać słabą wolę rodziców, a niepodjęte na czas działania profilaktyczne i terapeutyczne mogą doprowadzić do pogorszenia stanu zdrowia zębów małych pacjentów.

Źródło: Opracowanie własne