Dziecko u stomatologa jest poddawane badaniu:

• podmiotowemu

• przedmiotowemu

• badaniom dodatkowym.

Badanie stomatologiczne jest podstawą do:

• prawidłowego rozpoznania problemu

• ustalenia planu leczenia

• określenia rokowania

• zaplanowania działań z zakresu profilaktyki.

Badanie podmiotowe obejmuje wywiad lekarski przeprowadzony z opiekunami dziecka oraz z małym pacjentem. Dentysta zadaje pytania, by zebrać informacje o stanie zdrowia pacjenta, możliwej przyczynie choroby, oraz by móc poznać przyzwyczajenia i nawyki dziecka. Podczas przeprowadzania wywiadu lekarz ma czas na obserwację zachowania pacjenta i ocenę jego rozwoju.

Badanie przedmiotowe obejmuje:

• badanie zewnątrzustne, polegające na:

  - wzrokowej ocenie: symetrii głowy i prawidłowości jej rozwoju, stanu skóry, występowania przebarwień i wykwitów skórnych, wyglądu i ruchliwości gałek ocznych; kształtu nosa i sposobu oddychania (przez nos, czy przez usta); wyglądu, symetrii i wzajemnego ułożenia warg;

  - palpacyjnym sprawdzeniu: napięcia skóry i jej konsystencji; wyczuwalności węzłów chłonnych (leżących pod żuchwą, pod brodą oraz na szyi); ewentualnej bolesności przy uciskaniu ujścia nerwu trójdzielnego; napięcia mięśni okolic ust i ruchomości okolicy stawu skroniowo -żuchwowego;

• badanie wewnątrzustne – przeprowadzone z użyciem lusterka stomatologicznego, zawsze przy dobrym oświetleniu, polega na wzrokowej i dotykowej ocenie stanu i wyglądu języka, warg, błony śluzowej policzków i reszty jamy ustnej, wysklepienia i wyglądu podniebienia, barwy i tkliwości dziąseł, wyglądu i kształtu łuków zębowych oraz stanu zdrowia zębów.

Badania dodatkowe i konsultacje zlecane są, kiedy badanie podstawowe jest niewystarczające do postawienia trafnej diagnozy, lub istnieje konieczność zebrania dodatkowych informacji dla danego przypadku chorobowego. Wykonywane są:

• podświetlania zębów silnym światłem (diafanoskopie), w celu wychwycenia pęknięć szkliwa, wykrycia próchnicy i ubytków na powierzchniach stycznych zębów;

• fluorescencja laserowa w celu wykrycia wczesnych zmian próchniczych;

• testy termiczne (u dzieci zazwyczaj bada się reakcję na zimno z użyciem chlorku etylu) i elektryczne, by ocenić żywotność miazgi zębów;

• laserowa przepływometria – ocenia przepływ krwi przez naczynia miazgi zęba, dzięki czemu możliwe jest określenie żywotności tej tkanki;

• opukiwanie zębów, by określić reakcje tkanek na bodźce mechaniczne oraz sprawdzić stan wyrostka zębodołowego;

• ocenę akustyczną barwy dźwięku opukiwanego zęba;

• badania palpacyjne dla oceny bolesności okolicy wierzchołkowej zęba oraz tkliwości dziąseł;

• zdjęcia rentgenowskie, by ocenić rozległość stanu zapalnego, stan po urazach, głębokość ubytków; wykryć nieprawidłowości w rozwoju aparatu żującego i procesy chorobowe toczące się w obrębie kości twarzoczaszki;

• posiewy mikrobiologiczne;

• badania krwi i moczu.

W razie konieczności dentysta kieruje pacjenta na konsultacje z innymi specjalistami z branży stomatologicznej lub medycyny ogólnej.

Źródło: Opracowanie własne