Dzięki postępowi technologicznemu technik dentystyczny ma do dyspozycji wiele możliwości wyboru materiałów i rozwiązań konstrukcyjnych wykorzystywanych w protetyce i ortodoncji. Jednak niektórzy specjaliści protetyki, przyzwyczajeni do tradycyjnych i dobrze znanych rozwiązań, niechętnym okiem patrzą na wprowadzenie nowości. Głównym powodem zatrzymania się w rozwoju zawodowym są wątpliwości – niejednokrotnie mnożone „na życzenie”, np.:

• czy rzeczywiście nowe materiały podołają trudnym warunkom panującym w jamie ustnej użytkownika;

• czy sam technik będzie umiał wykorzystać optymalnie potencjał zapewniany przez nowy materiał, urządzenia czy akcesoria pomocnicze.

Ponieważ jesteśmy tak skonstruowani psychicznie, że większość z nas odczuwa mniej lub bardziej nasilony lęk przed nieznanym, może się okazać, iż problemy będą wymyślane na siłę i w ramach podświadomego oporu przed opuszczeniem wygodnej strefy komfortu wynikającej z rutyny.

Takie ociąganie się w rozwoju zawodowym może mieć jednak poważne negatywne konsekwencje biznesowe. Konkurencja bowiem nie śpi i jeśli szybciej wdroży protetyczną nowość, to właśnie do niej będzie płynąć zarówno strumień pacjentów/klientów, jak i wpływów z wykonanych usług. Wdrażanie nowości zawsze destabilizuje stary, utarty układ przyzwyczajeń, systemu pracy i nawyków, ale też jednocześnie umożliwia wykonanie kroku w przód – nieraz przed konkurencją.