Czy wiesz, studencie, że historia choinkowej bombki zaczyna się 2000 lat przed naszą erą? Wówczas Egipcjanie, aby uczcić triumf życia nad śmiercią, przynosili do swojego domu zielone liście pan daktylowych. 1500 lat później mieszkańcy starożytnej Grecji też przynosili do swoich domów gałązki oliwne lub laurowe, ale już przystrojone: w białe i czerwone wstęgi, obwieszone figami i naczynkami z delikatesami, takimi jak miód, oliwa, wino. W tym samym czasie na ziemi skandynawskiej w okresie przesilenia zimowego mieszkańcy wieszali gałązki drzew iglastych lub jemioły w swoich domach.

Przenieśmy się teraz do XV-XVI wieku naszej ery – wtedy pojawiła się pierwsza choinka. Była obwieszona słodyczami, ozdobami z papieru, orzechami, jabłuszkami rajskimi. Natomiast pierwsze bombki powstały w 1840 roku w hucie szkła Lauscha w Niemczech z... biedy. Jednego z pracowników fabryki, Hansa Greinera, nie było stać na zakup standardowo wówczas wieszanych na choince ozdób, więc uformował puste w środku kuliste kształty i udekorował tym swoje drzewko. W ciągu kilku lat popyt na bombki dał pracę rzeszy rzemieślników i artystów. Kiedy natomiast w 1956 roku niemiecki chemik Justus von Liebig dopracował technikę srebrzenia szkła, uroda dekorowanych tak bombek nie miała sobie równych.

W połowie XX wieku w Polsce otwarto największą manufakturę szklanych ozdób choinkowych – było to w Miliczu. Fabryka ta działała nieprzerwanie do 2008 roku, produkując około 1 mln najrozmaitszych bombek we wszystkich stosowanych technikach zdobniczych. Obecnie na jej terenie działa Muzeum Bombki. Drugie z tej kategorii – Muzeum Bombki Choinkowej – znajduje się w Nowej Dębie.

Studentom stomatologii, technik dentystycznych i higieny stomatologicznej życzymy zdrowych i wesołych Świąt Bożego Narodzenia!