Technik
- Warto wiedzieć ...
- Artykuły fachowe
- Dowiedz się jak ...
- Spis szkół w których można uzyskać tytuł technika dentystycznego
- Forum
- Ogłoszenia - Technik
- Praca
- Relacje z imprez
- Subskrypcja
- Dodaj laboratorium
- Współpraca
- Dental Labor
- Historia Techniki Dentystycznej
- Kongres Techniki CEDE2011
- Kongres Techniki Dentystycznej
- Kongres Techniki Dentystycznej Poznań
- Poradnik Technika
- Prawo i Finanse Techników
- Rejestracja na Kongres
- Rejestracja na kongres 2012
- Staż dla technika dentystycznego
- W laborze
Ankieta
- 05-01-2021
Złoto, cenny metal szlachetny, było wykorzystywane w stomatologii już w starożytności. Dziś stomatolog ceni je za właściwości przeciwzapalne i antybakteryjne, a technik dentystyczny – za cechy fizyczne i chemiczne.
Wiadomo, że do leczenia protetycznego stosowano złoto już od około VII wieku przed naszą erą. Prawie 1500 lat później, w krajach arabskich, było ono wykorzystywane do wypełniania ubytków próchnicowych w zębach – stosowano tu złoto płatkowe. W kolejnym tysiącleciu, konkretnie w XVI wieku, pojawiły się złote ligatury stosowane do wzmacniania chwiejących się zębów. W tym też czasie metal ten znajdował już zastosowanie w leczeniu protetycznym – służył do odtwarzania koron zębowych.
Na przełomie XVII i XVIII wieku folię ze złota wykorzystywano w Europie do wypełniania ubytków w zębach; pojawiła się też nowa metoda leczenia protetycznego – złota płytka, do której były przymocowane sztuczne zęby. Złoto również stosowano do tworzenia elementów dodatkowych, które służyły utrzymywaniu protez w jamie ustnej w przypadku bezzębia.
Obecnie w stomatologii złoto wykorzystywane jest w postaci:
-
złotej folii – tak zwane złoto płatkowe, które aplikowane jest do centralnej części zęba;
-
folii złotej łączonej z folią platynową – wykorzystywane do odtwarzania brzegów i kątów zęba;
-
złoto gąbczaste, które często łączy się ze złotem płatkowym, aby zmniejszyć kruchość tego drugiego.
Obecnie nadal (choć rzadziej niż dawniej) ten szlachetny metal stosowany jest do wytwarzania protez stałych i ruchomych, a także elementów podtrzymujących i utrzymujących uzupełnienia oraz w galwanoformingu.