Stop to inaczej mieszanina różnych metali; powstaje w wyniku ich przetapiania. Stopy mają nieporównywalnie lepsze właściwości niż metale zbudowane tylko z jednego pierwiastka – są bowiem wytrzymalsze, twardsze oraz bardziej elastyczne.

Aby technik dentystyczny mógł w ręce stomatologa oddać gotowy produkt wykonany ze stopów, produkt ten (proteza lub aparat ortodontyczny) musi być biokompatybilny z tkankami jamy ustnej – nie może wywoływać w pacjenta alergii lub reakcji toksycznych. Z powodu konieczności zapewnienia biokompatybilności stopu niektóre metale dodawane są do mieszanin w dużych ilościach, a inne – w ilościach nie przekraczających 1%.

W stopach dentystycznych najczęściej spotyka się:

• złoto – metal szlachetny stosunkowo miękki, ciągliwy i kowalny; nie może być stosowany jako samodzielne wypełnienie protetyczne i nie można go łączyć z ceramiką, ponieważ nie wytwarza tlenków na swojej powierzchni;

• miedź – stosowana jako utwardzacz, przeważnie w stężeniu poniżej 10%;

• pallad – wybiela złoto oraz zwiększa jego twardość i sprężystość; dodatkowo podnosi temperaturę topnienia stopu;

• platyna – podnosi temperaturę topnienia stopu oraz zwiększa jego twardość;

• srebro – zwiększa plastyczność i ciągliwość stopu; obniża temperaturę topnienia;

• cynk – zapobiega tworzeniu się porowatych powierzchni w stopie, ponieważ wychwytuje tlen. Oprócz tego zwiększa płynność stopu oraz poprawia jakość odlewania.