Polerowanie powierzchni protez to bardzo istotny element mechanicznego wykończenia uzupełnień stomatologicznych należący do technika dentystycznego oraz stomatologa dopasowującego protezę w jamie ustnej pacjenta. Realizowany może być w trybie pocierania narzędziem bezpośrednio po powierzchni protezy, bądź z wykorzystaniem pasty polerskiej, która znajduje się między powierzchnią narzędzia a powierzchnią pracy protetycznej.

Celem polerowania jest usunięcie materiału zbędnego bądź zanieczyszczeń i uzyskanie gładkiej powierzchni, której homogenność, brak zarysowań i załamań w skali mikro umożliwią komfortowe użytkowanie uzupełnienia i zmniejszają prawdopodobieństwo kolonizacji przez mikroorganizmy.

Efektywność polerowania zależy od wielu czynników, w tym: prędkości ruchu narzędzia polerskiego, właściwości fizycznych materiału będącego nośnikiem ścierniwa, różnic w twardości pomiędzy elementem ściernym a polerowanym materiałem, wielkości, kształtu i twardości cząstek, które mają być usunięte, stosowania nawilżania w trakcie czynności polerowania, nacisku wywieranego poprzez narzędzie na polerowaną powierzchnię i czasu polerowania.

Odpowiedni dobór parametrów mechanicznych i fizycznych zarówno narzędzia, jak siły nacisku, z jaką pracuje ono po powierzchni polerowanej zapewnia najlepsze efekty, czyli perfekcyjne wygładzenie powierzchni uzupełnienia protetycznego bez uszkodzenia jego struktury.