Stomatologia będzie się rozwijać nadal. Niezależnie od tego, w którym kierunku ów rozwój pójdzie, współpraca na liniach technik dentystyczny – stomatolog oraz stomatolog ogólny – dentysta specjalista powinien również ewoluować, przy czym nurt ten powinien polegać na pogłębieniu się relacji między każdym z wymienionych specjalistów.

Wiadomo, że praca dentysty nie wyspecjalizowanego oraz stomatologa specjalisty i technika powinna opierać się na partnerstwie – to przyniesie korzyści wszystkim stronom, a przede pacjentom. Co to jednak oznacza w praktyce i w drugiej dekadzie XXI wieku? Eksperci przekonują, że powinno dojść do zacieśnienia współpracy między dentystą ogólnym, specjalistą a technikiem, przy czym sprzęgnięcie to powinno być prowadzone tak, aby zmaksymalizować wydajność pracy zarówno lekarzy, jak i protetyka. W praktyce miałoby to polegać na tym, że dentysta ogólny, zajmujący się głównie stomatologią zachowawczą, będzie działał jako lekarz pierwszego kontaktu kierujący pacjenta do konkretnych specjalistów i technika, oszczędzając w ten sposób czas pacjenta, swój i kolegów po fachu. Ujmując rzecz najprościej: nowoczesna stomatologia i protetyka powinny się rozwijać w kierunku tworzenia zespołów stomatologicznych i wielofunkcyjnych sieci usług, w których można liczyć na efektywny obieg informacji, szybką realizację badania, sprawną diagnostykę oraz skuteczne, użyteczne rozwiązania dla pacjenta.

Dla zbudowania nowego, sprawnego modelu nowoczesnego podejścia do stomatologii konieczne jest także stworzenie odpowiednio sprawnej administracji, która odciążyłaby lekarzy i techników z wielu obowiązków, które niepotrzebnie zajmują czas, blokują potencjał specjalistów oraz opóźniają szybkie przeprowadzenie skutecznego leczenia.

Źródło: Dental Economics