Właściwa profilaktyka chorób składa się z trzech etapów. Pierwszy obejmuje prawidłową dietę oraz aktywność fizyczną. Drugi to inaczej profilaktyka wtórna, która opiera się na wykonywaniu badań kontrolnych — szczególnie dotyczy to osób z genetycznymi predyspozycjami do wystąpienia określonej patologii zdrowotnej. Trzeci etap zakłada łagodzenie skutków zaawansowanych chorób oraz dążenie do poprawy stanu zdrowia na tyle, na ile to możliwe w konkretnym przypadku. Bardzo podobnie profilaktykę realizuje się w stomatologii (tutaj najważniejszą rolę odgrywa lekarz dentysta, którego zadaniem jest podnoszenie świadomości pacjenta, zaczynając od tych najmłodszych). Wydawać by się mogło zatem, że już od czasów studiów w temacie profilaktyki stomatologicznej dentyści powinni być dobrze zorientowani. Tymczasem nie jest idealnie, bo z badania przeprowadzonego 3 lata temu wśród studentów stomatologii kształcących się na polskich uczelniach wynika, że zaledwie 52% badanych uczestniczyło w zajęciach z profilaktyki stomatologicznej. Ponad połowa ankietowanych uznała, że liczba godzin przeznaczonych na zajęcia z dziedziny profilaktyki była wystarczająca, zaś 24,3% uważało, że czasu tego było za mało. Dodatkowo studenci musieli wybrać maksymalnie trzy według nich najefektywniejsze formy zapobiegania próchnicy. Najczęstszą odpowiedzią było szczotkowanie zębów minimum 2 razy na dobę (wybór 71,3% ankietowanych), stosowanie pasty z fluorem (53,7%) oraz wizyty kontrolne u dentysty.
Pocieszające jest, że z poruszanych zagadnień na zajęciach aż 92,6% studentów zapamiętało temat profilaktyki próchnicy i edukacji pacjenta w tym zakresie.