Egzostoza – zrośnięcie zęba z kością.

Ekstrakcja – usuniecie zęba.

Ekstrakcja zęba – usunięcie zęba. Zabieg chirurgiczny z użyciem specjalistycznych narzędzi stomatologicznych, wykonywany w miejscowym lub ogólnym znieczuleniu, polegający na wyjęciu chorego zęba z zębodołu, kiedy nie ma możliwości dalszego leczenia zachowawczego, lub zęba zdrowego - gdy istnieją wskazania ortodontyczne czy protetyczne. Zabieg wymaga zachowania aseptyczności pola operacyjnego.

Endodoncja – dziedzina stomatologii zachowawczej, w której podstawową metodą terapeutyczną jest leczenie kanałowe. Specjaliści endodonci diagnozują i leczą schorzenia miazgi zęba oraz tkanek okołowierzchołkowych. Leczenie endodontyczne wymaga użycia specjalnego instrumentarium i metod diagnostycznych, jest podejmowane przy głębokich ubytkach, w martwicy miazgi, po mechanicznych uszkodzeniach korony zęba lub przed zabiegami protetycznymi albo estetycznymi.

Erozja – niszczenie i ubytek tkanek zębów nie związany z działaniem drobnoustrojów próchnicotwórczych. Proces zależny od wpływu czynników chemicznych, fizjologicznych lub mechanicznych. Zależnie od natury czynnika powodującego erozję, tkanki zęba mogą być ścierane, zeskrobywane lub rozpuszczane.

Filary mostu – podpory dla mostu protetycznego. Mogą to być naturalne zęby – najlepiej z żywą miazgą, sąsiadujące z luką zębową; albo zacementowane wkłady lub implanty. Na filary jest przenoszona całkowita siła żucia z przęsła mostu. Z reguły filary w moście są dwa, ale w mostach jednobrzeżnych filar jest tylko jeden.

 
Fenestracja – okienkowy brak ciągłości tkanki kostnej. Tkanka wygląda jak z powycinanymi gdzieniegdzie dziurkami lub okienkami. Towarzyszy procesowi cofania się dziąsła.

Frenulotomia (frenuloplastyka) – zapobiega powstawaniu przerw miedzy przednimi zębami. Poprawia utrzymanie protezy. Zabieg polega na nacięciu i zszyciu nisko zaczepionego wędzidełka wargi lub policzka.

Frenulotomia jezyka – podobny zabieg polegający na nacięciu i zszyciu rany w miejscu zbyt krótkiego wędzidełka językowego.

Fleczer – materiał stosowany w stomatologii, pełniący rolę tymczasowego wypełnienia zęba; zwany opatrunkiem tymczasowym.

Fluor – pierwiastek chemiczny, niezbędny do budowy struktury mineralnej zębów i kości. Wzmacnia szkliwo, czyniąc je odporniejszym na ataki kwasów – produktów przemiany materii bakterii bytujących w jamie ustnej; tym samym zapobiega próchnicy. Jego nadmiar powoduje fluorozę.

Fluoroza – przebarwienia szkliwa będące wynikiem nadmiaru fluoru w organizmie. Nadmiar fluoru zaburza usuwanie białek amelogenin z rozwijającego się zęba i wypełnianie dihydroksyapatytami przestrzeni po białkach. W szkliwie powstają puste przestrzenie, inaczej załamujące światło, co widać jako przebarwienia.

Frenuloktomia - zabieg podcięcia wędzidełka np. wargi górnej. Stosowany przy zbyt krótkim albo nieprawidłowo usytuowanym wędzidełku.

Gingiwektomia (plastyka dziąsła) – stomatologiczny zabieg chirurgiczny polegający na zmniejszeniu masy przerośniętego dziąsła i nadaniu mu estetycznego, naturalnego wyglądu. Stosowany przed zaprotezowaniem albo implantowaniem.

Gutaperka – nieelastyczne, naturalne tworzywo, otrzymywane z soku drzew z rodziny sączyńcowatych, głównie gutaperkowca, stosowane do wypełniania kanałów zębowych w leczeniu endodontycznym.

Guzek szponowaty – wada morfologiczna korony zęba polegająca na silnym przeroście guzka podniebiennego w zębach siecznych. We wnętrzu nadmiernie rozrośniętego guzka może znajdować się miazga zęba.

Hemisekcja – zabieg stosowany w przypadku zębów trzonowych. Polega na usunięciu jednego korzenia zęba wraz z częścią korony. Pozostawiona zdrowa część korzenia pozwala na odbudowę protetyczną zęba.

Halitoza – przykry zapach z ust. Zjawisko powodowane przez dietę zawierającą m.in. czosnek czy cebulę lub przez choroby toczące się w jamie ustnej albo w ustroju.

Hemisekcja – zabieg usuwania zniszczonej części zęba trzonowego (korzenia i fragmentu korony) przy pozostawieniu zdrowej części. Ząb po hemisekcji wymaga odbudowy protetycznej.

Heterodoncja, heterodontyzm – uzębienie, w którym występują zęby zróżnicowane pod względem kształtu, wielkości i funkcji. Rozróżnia się: siekacze (odcinające kęsy), kły (przytrzymujące kęsy/ofiary i odcinające kawałki pożywienia), przedtrzonowce i trzonowce (miażdżące pokarm). Ten typ uzębienia posiada większość ssaków.

Hiperdoncja - zaburzenie rozwojowe, którego wynikiem jest zwiększona liczba zębów. Nieprawidłowość najczęściej dotyczy zębów siecznych i przedtrzonowych.

Hipodoncja – zaburzenie rozwojowe, którego wynikiem jest zmniejszona liczba zębów. Brak niektórych zębów spowodowany jest przez niewykształcenie się zawiązków zębowych. Najczęściej dotyczy siekaczy.

Hipoplazja szkliwa – niedorozwój szkliwa polegający na niecałkowitym jego wykształceniu w procesie formowania się tkanek. Może być spowodowany czynnikami:

• rozwojowymi – niedorozwój obejmuje zęby formujące się i ulegające mineralizacji w tym samym czasie;
• miejscowymi – zmiany w szkliwie dotykają tylko pojedynczych zębów i nie wykazują symetryczności ani nie podlegają pod dający się określić schemat (np. miejscowe nadżerki szkliwa).

Homodoncja, homodontyzm – jednolitość uzębienia. Zęby są niezróżnicowane pod względem kształtu i wielkości. Uzębienie homodontyczne występuje u ryb, płazów i gadów; wśród ssaków mają je pancerniki i niektóre walenie.

Immunopatologia – nauka o przyczynach i przebiegu chorób układu odpornościowego.

Implant – ciało obce wszczepione do ustroju, którego zadaniem jest zastąpić usuniętą część lub odtworzyć strukturę i funkcjonowanie utraconej albo niewykształconej części organizmu. W stomatologii implant to sztuczny korzeń zęba, wkręcany w kość szczęki górnej lub dolnej, do którego mocowana jest sztuczna korona zęba.

Impregnacja – nasycenie zmienionych przez próchnicę tkanek preparatami, które działają mineralizująco i bakteriobójczo. Powoduje to utwardzenie rozmiękczonej tkanki i wykształcenie struktur organicznych bardziej odpornych na działanie czynników próchnicotwórczych. Stosuje się ją głównie u dzieci, w sytuacjach, gdy ubytek jest na tyle duży, albo pacjent tak niezdyscyplinowany, że nie ma innej możliwości wypełnienia uszkodzenia w zębie.

Inlay, Onlay – precyzyjne uzupełnienie zęba wykonane z porcelany.

Inlay – odlewany wkład, wykonany z syntetyku, dopasowany do kształtu ubytku w zębie, wykonany w pracowni protetycznej na bazie uprzednio pobranego wycisku. Mocowany w koronie zęba, przy czym nie obejmuje on większej części powierzchni żującej.

Intubacja – umieszczenie plastikowej rurki w tchawicy pacjenta, poddanego znieczuleniu ogólnemu. Rurkę wprowadza się przez nos lub usta w celu utrzymania drożności dróg oddechowych i kontrolowania oddechu, umożliwienia zassania z oskrzeli wydzieliny i uniemożliwienia przedostania się do układu oddechowego treści żołądkowej, fragmentów tkanek lub krwi.

Irygacja – przepłukiwanie jam ciała wodą lub płynem – samymi albo z rozpuszczonymi lekami, najczęściej z użyciem irygatora (urządzenia do przepłukiwania) i w warunkach podwyższonego ciśnienia przepłukującej cieczy. W stomatologii: zabieg stosowany w celu lepszego oczyszczenia zakamarków jamy ustnej, niedostępnych dla szczoteczki, albo do rozprowadzenia lekarstwa po wnętrzu ust.

Irygator – urządzenie do przepłukiwania jam ciała: wnętrza ust, pochwy, odbytu i innych. Zazwyczaj jest to pojemnik z pompką i wężykiem doprowadzającym ciecz do miejsca poddawanego irygacji.