Jest to najczęściej stosowane znieczulenie, podawane podczas wielu prostych zabiegów stomatologicznych. Powoduje chwilowy brak odczuwania bólu, temperatury i dotyku na określonym, niewielkim obszarze w jamie ustnej. Podawane jest w okolicy zęba, który ma być leczony, często na życzenie pacjenta. Zaczyna działać kilka minut po podaniu. Nie powoduje utraty świadomości.

Zwykle do środka znieczulającego, który rozszerza naczynia krwionośne, dodawany jest środek obkurczający, który te naczynia zwęża i jednocześnie powoduje wolniejsze wchłanianie leku, a w konsekwencji jego dłuższe działanie (znieczulenie działa jeszcze jakiś czas po zabiegu).

Znieczulenia miejscowe dzielimy na:

• Powierzchniowe. Przed podaniem znieczulenia stomatolog smaruje miejsce, w którym zamierza wkłuć igłę, maścią lub żelem (może też stosować aerozol, płyny), aby zapobiec niemiłym odczuciom związanym z podawaniem znieczulenia. Czasami stosuje się je przy drobnych zabiegach i czynnościach stomatologicznych (np. zakładaniu formówki).
• Nasiękowe. Ten rodzaj znieczulenia wprowadza się do tkanki. Stosuje się je do wyrywania zębów oraz podczas leczenia zębów górnych i siekaczy dolnych.
• Przewodowe. Toznieczulenie podaje się w pobliżu pnia nerwu.Zapewnia ono znieczulenie na dużym obszarze przy podaniu małej ilości środków. Stosowane jest głównie podczas leczenia zębów dolnych.
• Śródwięzadłowe. Znieczulenie wstrzykuje się do szpary ozębnej za pomocą specjalnych strzykawek ciśnieniowych. Powoduje ono brak czucia i bólu w obrębie jednego zęba.