- Działania prewencyjne w stomatologii muszą być systematycznie podejmowane, dokładnie wykonywane i okresowo oceniane z punktu widzenia uzyskanych efektów. Winny one zmierzać w trzech kierunkach: zmniejszenia obciążenia tkanek złogami bakteryjnymi, ograniczenia spożycia cukrów i regularnej ekspozycji uzębienia na fluor – tak o profilaktyce stomatologicznej wypowiada się w „Gazecie Lekarskiej” prof. Maria Wierzbicka, koordynator Krajowego Programu Monitorowania Stanu Zdrowia Jamy Ustnej.

Profilaktyka stomatologiczna to podstawa zachowania zdrowia zębów, a w konsekwencji – zdrowia całego organizmu. Choroby zębów i jamy ustnej przyczyniają się do rozwoju wielu różnych schorzeń ogólnoustrojowych, np. cukrzycy, miażdżycy, chorób nerek.

Stomatolodzy, a coraz częściej również i pacjenci, mają świadomość współzależności istniejących między chorobami wnętrza jamy ustnej a rozwojem groźnych chorób systemowych, między ilością mikroorganizmów w jamie ustnej a częstotliwością występowania trudnych do wyleczenia infekcji układu oddechowego, między zmianami w ilościach cytokin gospodarza a występowaniem schorzeń w jamie ustnej.

Realizowany obecnie program monitoringu dostarcza rzetelnych informacji o stanie zdrowia jamy ustnej Polaków.

- Zakres i zasięg monitoringu podlegają modyfikacji. Praktycznie składa się nań część stała, którą wykorzystujemy w badaniach tendencji (dotyczy to m.in. wskaźników próchnicy), ale zawiera on też część elementów nowych, wynikających z rozwoju wiedzy o systemach zdrowia, jak i w dziedzinie zdrowia publicznego jamy ustnej, i to uważam za najcenniejszy element monitoringu.
Program monitorowania stanu zdrowia jamy ustnej realizujemy nieprzerwanie od roku 1997 – wyjaśnia prof. Maria Wierzbicka.

Dzięki monitoringowi udaje się wypracować programy skutecznej profilaktyki. I zamiast organizować np. mało skuteczną jednorazową akcję suplementacji fluoru, przeznacza się środki na systematyczne działania prewencyjne. Monitoring dostarcza też informacji o tendencjach, pojawiających się w społeczeństwie. Na tej podstawie można określić przyszłe działania profilaktyczno – lecznicze, opracować programy opieki stomatologicznej dla poszczególnych grup społecznych i wiekowych i ocenić skuteczność podejmowanych działań.

Źródło: „Gazeta Lekarska”