Nie trzeba wiele wysiłku, by uzębienie było ozdobą i zdrowym elementem naszych organizmów. Dziennie wystarczy poświęcić ok. 10 – 15 minut na prawidłowo i starannie przeprowadzone zabiegi higieniczne w obrębie jamy ustnej, a raz na kilka miesięcy pofatygować się do stomatologa na przegląd zębów.

Przeprowadzone ankiety ujawniły ostatnio dość niepokojący obraz Polaków: prawie 11% kobiet i 30% mężczyzn nie myje wcale zębów (!), a 99% dorosłych ma próchnicę. Z kolei ponad 30% młodych ludzi jeszcze przed wkroczeniem w dorosłość traci pierwszy ząb.

Oto kolejne kroki do sukcesu, jakim jest zdrowy, piękny uśmiech:

1. Staranne usunięcie wykałaczkami resztek pokarmu zalegającego między zębami. Należy robić to ostrożnie, by nie uszkodzić dziąseł. Nie wolno na siłę wciskać wykałaczek w szpary międzyzębowe, ale delikatnymi ruchami usuwać pozostałości w kierunku od dziąsła ku koronie zęba.

2. Przepłukanie ust płynem, który zmiękcza osad i ułatwia usunięcie nalotu ze szkliwa.

3. Szczotkowanie i nitkowanie – na suchą, miękką szczoteczkę nakładamy pastę do zębów i delikatnie myjemy zęby. Nie wolno szorować ich za mocno, bo można doprowadzić do uszkodzenia szkliwa albo dziąseł, co może wywołać stan zapalny tkanek przyzębia. Nie poruszamy szczotką wzdłuż linii zębów, ale stosujemy ruchy wymiatające w kierunku od dziąsła ku koronie zęba. Szczotkowanie jamy ustnej kończymy oczyszczaniem języka, bo na nim gromadzi się sporo bakterii odpowiedzialnych za rozwój próchnicy. Do oczyszczania szpar w zębach szeroko rozstawionych stosuje się szczoteczki przypominające czyściki do butelek. Nitkowanie usuwa osad z trudno dostępnych szpar i zakamarków uzębienia.

4. Płukanie po szczotkowaniu – to bardzo ważny element higieny. Nic bowiem po szczotkowaniu, jeśli kilkakrotnie nie wypłucze się potem ust wodą. Woda usuwa wymiecione spomiędzy zębów zanieczyszczenia i odświeża wnętrze jamy ustnej. Po przepłukaniu ust wodą dobrze jest użyć specjalnego płynu do płukania po szczotkowaniu.

5. Kontrola zdrowia zębów u stomatologa – przynajmniej raz na pół roku, a w razie zauważenia niepokojących zmian w szkliwie – jak najszybciej.

Źródło: „Gazeta Wyborcza”