17 maja 2011 r. Prezydent RP podpisał nowelizację ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Nowela przepisów o odpowiedzialności za zdarzenia medyczne wchodzi w życie 1 stycznia 2012 r. Przepisy określają szczegółowe zasady oraz tryb ustalania odszkodowania i zadośćuczynienia w przypadku zdarzeń medycznych (pojęcie to pojawiło się zamiast stosowanego do tej pory pojęcia błędu medycznego), przy czym odpowiedzialność za nieprawidłowe udzielanie świadczeń zdrowotnych nie ma w nowych uregulowaniach charakteru ogólnego, a dotyczy zdarzeń medycznych, które są skutkiem udzielania tych świadczeń w szpitalu.

W ustawie znalazła się definicja zdarzenia medycznego. Rozumie się przez nie:

• zakażenie pacjenta biologicznym czynnikiem chorobotwórczym

• uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia pacjenta

• śmierć pacjenta wskutek niezgodnych z aktualną wiedzą medyczną: diagnozy, leczenia (włączając w to wykonanie zabiegu operacyjnego), zastosowania produktu leczniczego lub wyrobu medycznego.

„Parametrem decydującym o możliwości powstania odpowiedzialności szpitala jest określony uszczerbek powstały na skutek decyzji niezgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Drugorzędne znaczenie ma ustalenie podmiotu, który jest bezpośrednim sprawcą szkody” - podaje „Medycyna Praktyczna”. Zatem odpowiedzialność szpitala będzie miała miejsce, kiedy wadliwą decyzję lub niewłaściwe postępowanie wdrożył lekarz, pielęgniarka, położna lub zostało ono podjęte przez każdy inny podmiot działający na terenie placówki. Odpowiedzialność za zdarzenie medyczne wynika niezależnie od tego, czy miało miejsce zaniechanie, czy też działanie niezgodne z wiedzą medyczną.

Źródło: „Medycyna Praktyczna”