Inżynieria tkankowa to dziedzina, w której laboratoryjnie przetwarza się komórki, syntetyzuje czynniki wzrostu i macierze biologiczne, których zadaniem jest stymulacja procesów regeneracji i zapewnienie warunków do jej przebiegu w warunkach in vivo, czyli w ciele. Metody inżynierii tkankowej w stomatologii wykorzystuje się do przygotowania tkanek jamy ustnej pod leczenie protetyczne albo implantologiczne.

Aby procesy inżynierii tkankowej, które warunkują regenerację tkanek, mogły zachodzić, potrzebne są trzy podstawowe elementy:

• rusztowanie (nośnik), na przykład obojętny hydroksyapatyt, kolageny, resorbowalne lub nieresorbowalne polimery, naturalna tkanka kostna, która tworzy macierz (zdemineralizowana kość wołowa, wieprzowa lub kość autogeniczna), chitozan, koral naturalny;

• komórki, które mają wypełniać bazę utworzoną przez rusztowanie (najczęściej są to komórki autogeniczne, czyli pochodzące od osoby leczonej, rzadziej allogeniczne, czyli pozyskiwane z innego organizmu) – m.in. komórki macierzyste, fibroblasty, pericyty, chondroblasty, fibrocyty, osteocyty;

• składniki dodatkowe, które umożliwiają harmonijny przebieg procesu regeneracji, np. czynniki wzrostowe, adhezyny, morfogeny, hormony i witaminy.

Przebiegająca dzięki inżynierii tkankowej regeneracja tkanek polega na tym, że rusztowanie z naniesionymi komórkami i składnikami dodatkowymi zostaje wszczepione w przygotowanie uprzednio miejsce, tak zwane łoże tkankowe. Przygotowanie jamy ustnej do umieszczenia przeszczepu polega na wykonaniu sanacji, niechirurgicznego leczenia periodontologicznego (w sytuacji kiedy u pacjenta stwierdzono zapalenie przyzębia), higienizacji i skalingu. Jest to konieczne, aby uzyskać pozytywny efekt nie tylko leczenia zniszczonej kości, ale także niezbędnego do tego przyjęcia przeszczepu.