Leczenie protetyczne prowadzone z zastosowaniem protezy natychmiastowej niesie dla układu żującego odmienne implikacje niżeli w sytuacji zastosowania protezy innej niż natychmiastowa.

Leczenie z użyciem protezy natychmiastowej skutkuje:

• odtworzeniem warunków istniejących w jamie ustnej tuż przed wykonaniem ekstrakcji;

• zachowaniem właściwego zwarcia, napięcia mięśni i ułożenia języka;

• zachowaniem prawidłowej pracy stawów skroniowo-żuchwowych;

• zabezpieczeniem układu zębów;

• szybszą adaptacją do samej protezy;

• zachowaniem funkcji żucia i prawidłowego rozdrabniania pokarmu;

• mniejszym ryzykiem wystąpienia zaburzeń mowy i utrwalenia tych dysfunkcji;

• poprawą samopoczucia pacjenta, który krótko po utracie zębów otrzymuje nowe uzębienie (zmniejsza się ryzyko wystąpienia kompleksów i wycofywania się z życia społecznego, zawodowego i towarzyskiego).

Leczenie protetyczne dobrze jest podejmować jak najszybciej po ekstrakcji czy innym zabiegu. Wynika to z faktu, że utrata zęba lub zębów zmienia sposób mowy, utrudnione zostaje rozdrabnianie pokarmów, mogą powstawać zmiany w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych, zmienia się ułożenie i napięcie mięśni części twarzowej czaszki oraz ułożenie języka. Z czasem organizm adaptuje się do tych warunków – co nie oznacza jednak, że są to warunki pożądane dla zachowania zdrowia układu stomatognatycznego. Założenie protezy ma na celu przywrócenie prawidłowego funkcjonowania aparatu żującego. Osoba, która przyzwyczaiła się już do wymuszonych bezzębiem warunków, jakie zapanowały w jamie ustnej po utracie zębów, zmuszona jest na nowo przejść proces adaptacji – tym razem do warunków, które wymusiło wprowadzenie protezy.

Źródło: Opracowanie własne