Implanty są obecnie najdoskonalszą metodą wypełnienia luk po zębach, które trzeba było usunąć. Nazywane bywają nawet lepszymi wersjami naturalnych zębów, gdyż nie psują się, są wytrzymałe, a nakładane na niej korony są bardzo estetyczne.

Wydawać by się zatem mogło, że przy takich zaletach implantu zdecydowanie lepszym rozwiązaniem będzie ekstrakcja zęba naturalnego, który nie rokuje pomyślnie i zastąpienie go wszczepem, niż pozostawienie go w jamie ustnej i narażenie tkanek przyzębia na stopniową degenerację z powodu toczącego się w zębie stanu zapalnego. Rzeczywistość pokazuje jednak, że nie jest to takie oczywiste, gdyż w każdej sytuacji należy rozpatrzyć wszystkie za i przeciw. Nic bowiem nie zastąpi naturalnego zęba.

Decyzja o ewentualnej ekstrakcji powinna zostać podjęta w oparciu o:

• kompleksowe podejście do planu leczenia;

• wyniki analizy możliwości zastosowania konkretnych rozwiązań protetycznych w sytuacji, kiedy w jamie ustnej pozostałby naturalny ząb lub gdy można byłoby zastosować protezę opartą na implantach – jeśli miałaby zostać zastosowana rozbudowana praca protetyczna wsparta na zębach filarowych naturalnych, które nie mają pewnego rokowania, wówczas najczęściej stomatolog zdecyduje o usunięciu zębów i wstawieniu w ich miejsce implantów, które będą po osseointegracji stanowić pewne filary dla protezy dentystycznej;

• pozostałą ilość tkanek korony zęba oraz jego strategiczną wartość – niepewnie rokujący ząb może stanowić dobry filar protetyczny jedynie w sytuacji, kiedy cały łuk zębowy jest nienaruszony i planowane jest odtworzenie tylko pojedynczej korony.