Cukrzyca niekontrolowana stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia tkanek jamy ustnej. Stan zapalny w dziąsłach i przyzębiu oraz zmiany dotyczące aparatu więzadłowego wywołane przez powikłania cukrzycy mogą prowadzić również do utraty implantu. Dzieje się tak, ponieważ między cukrzycą a chorobami dziąseł zachodzi złożona dwukierunkowa relacja. Niekontrolowana cukrzyca prowadzi do stanów zapalnych dziąseł. Stan zapalny skutkuje zaburzeniami w metabolizmie enzymu fosfatazy tyrozynowej, który bierze udział w regulacji wydzielania insuliny – hormonu tego wydziela się mniej, co z kolei prowadzi do hiperglikemii, czyli podwyższonego poziomu glukozy we krwi. Zwiększenie ilości cukru we krwi skutkuje natomiast większym prawdopodobieństwem wystąpienia mikroangiopatii, objawiających się zwężeniem światła naczyń krwionośnych. W rezultacie do tkanek dopływa mniejsza ilość krwi. Efektem tego złożonego mechanizmu jest niedotlenienie i niedożywienie dziąseł, co powoduje miejscowy spadek odporności i zwiększa ryzyko pogłębienia się stanów zapalnych – najpierw dziąseł, a następnie przyzębia.

Utrata implantu spowodowana powikłaniami cukrzycy w jamie ustnej powoduje, że planuje się wstawienie kolejnego wszczepu w miejsce utraconego. Jednak z racji osłabienia kości i tkanek miękkich oraz zakłócenia odporności organizmu, co jest ściśle związane z niekontrolowanymi wahaniami glukozy we krwi, ponowne wszczepienie implantu jest zabiegiem obarczonym wysokim ryzykiem niepowodzenia. Wymagane jest najpierw ustabilizowanie cukrzycy i późniejsze implantowanie – najlepiej z zastosowaniem wszczepu bikortykalnego.

Źródło: Opracowanie własne