Próchnica jest chorobą, która istnieje pod zarania istnienia gatunku ludzkiego. Przez długi czas w walce z tą chorobą skupiano się na eliminowaniu bakterii powodujących uszkodzenie szkliwa. Obecnie wiadomo, że kluczowe znaczenie ma liczebność a nie obecność bakterii. Dlaczego? Ponieważ mikroorganizmy próchnicotwórcze zasiedlają jamę ustną człowieka już w krótkim czasie po narodzinach i pozostają w tym środowisku do końca życia człowieka. Nawet gdyby przejściowo doszło do całkowitego zniszczenia mikroflory jamy ustnej lub tylko jej patogennej części, obszar ten zostanie w krótkim czasie na nowo skolonizowany. I znów pojawią się tam bakterie uczestniczące w procesie niszczenia szkliwa. Stałoby się tak, ponieważ drobnoustroje te są częścią naturalnej mikroflory jamy ustnej. Poważnie zaczynają zagrażać zębom dopiero w sytuacji, kiedy będzie ich dużo. Dochodzi do tego, gdy w diecie człowieka znajdzie się spora ilość produktów zawierających węglowodany, a szczególnie cukry proste.

Ograniczeniu liczby bakterii próchnicotwórczych sprzyjają:

• systematyczne szczotkowanie zębów i oczyszczanie języka – ponieważ wraz z osadzonym nalotem usuwa się z jamy ustnej bardzo dużą ilość patogennych drobnoustrojów;

• zmiana diety polegająca na ograniczeniu produktów bogatych w cukry;

• stosowanie płukanek antyseptycznych (z badań wynika, że działają one krótkoterminowo i nie udaje się poprzez nie zlikwidować dużej ilości bakterii patogennych);

• ozonoterapia – ozon powoduje natychmiastową destrukcję komórek bakteryjnych, ponieważ atomowy tlen, który powstaje w wyniku rozpadu ozonu wchodzi w reakcję z cząsteczkami tworzącymi błonę komórkową mikroskopijnych patogenów. Tak silne działanie ozonu jest możliwe, ponieważ błona komórki bakteryjnej nie zawiera cholesterolu.

Źródło: Opracowanie własne