Pacjent
- Warto wiedzieć
- Coś na ząb
- Wybielanie zębów
- Choroby i leczenie
- Estetyka
- Higiena
- Ciekawostki ...
- Dowiedz się jak...
- Forum
- Baza gabinetów
- Pytania do ekspertów
- Subskrypcja
- Ogłoszenia - Pacjent
- Partnerzy portalu
- Tagi
- Bruksizm
- Ciąża a zęby
- Dental TV
- Kamień nazębny
- Korony
- Leczenie kanałowe
- Licówki
- Mosty
- Strach przed dentystą
- Vademecum Pacjenta
- Zęby mądrości
- Znieczulenia
Ponieważ cukier tradycyjny sprzyja rozwojowi próchnicy, gdyż jest pożywką dla powodujących ją bakterii, żywność zaczęto dosładzać słodzikami. Mogą to być substancje syntetyczne lub naturalnego pochodzenia.
Słodziki naturalne
-
Taumatyna – to białko pozyskiwane z afrykańskich owoców zwanych ketamfe. Jest 2000-3000 razy słodsza od sacharozy. Za wadę taumatyny uznaje się, że słodycz, którą daje, często jest odczuwana z opóźnieniem, za to słodki smak utrzymuje się w ustach przez bardzo długi czas (co nie zawsze jest korzystne podczas degustacji produktów spożywczych).
-
Stewia – pozyskuje się ją z rosnącej w Ameryce Południowej rośliny Stevia rebaudiana. Jest 300 razy słodsza od sacharozy. Jej zalety to: zero kaloryczności i duża zawartość pierwiastków śladowych.
-
Glicyryzyna – otrzymuje się ją z korzenia lukrecji. Jest prawie 100 razy słodsza od sacharozy. Ma ważną wadę: gorzki posmak; ale też i dodatkowe zalety – gdyż może być wykorzystana w leczeniu wrzodów żołądka, działa przeciwzapalnie, antyoksydacyjnie, antywirusowo i chroni wątrobę. Nie można jej jednak przyjmować przez długi czas, gdyż jej cząsteczka jest podobna w swojej budowie do kortykosteroidów i może wpływać na gospodarkę hormonalną organizmu.
Słodziki syntetyczne
-
Aspartam jest 200 razy słodszy od sacharozy. Nie może być stosowany przez wszystkich, szczególnie przez osoby chorujące na fenyloketonurię. W ciele człowieka aspartam rozkłada się do kwasu asparaginowego, fenyloalaniny oraz metanolu. Badania, które przeprowadzono w 2004 r., dotyczące ryzyka zatrucia metanolem w wyniku stosowania napojów chłodzących zawierających aspartam, wykazały, że powstający z tego słodzika metanol może stwarzać bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia. Niepokój budzi również wzrost zachorowalności na białaczkę oraz chłoniaka, który obserwowano u badanych szczurów otrzymujących produkty słodzone aspartamem.
-
Sacharyna – jest 300-500 razy słodsza od sacharozy. Ma sporą wadę: gorzki posmak. Przez organizm przechodzi w niezmienionej formie.
-
Acesulfam K – 200 razy słodszy od sacharozy. Teoretycznie byłby to związek bez wad, gdyby nie to, że w niektórych badaniach donosi się o możliwym wpływie toksycznym na DNA, co może prowadzić do zmian genetycznych i uszkodzenia komórek.
-
Sukraloza – 300-800 razy słodsza od sacharozy. Z sacharozy zresztą jest otrzymywana – w procesie przemian chemicznych. Nie jest bez wad, gdyż po przejściu przez organizm człowieka niewielka jej część ulega rozpadowi do dwóch toksycznych substancji. Mimo to zagrożenie uznano za niewielkie i obecnie sukraloza znajduje się na liście słodzików zatwierdzonych do stosowania w produktach spożywczych.