Przyzębie jest strukturą otaczającą ząb i zapewniającą jego stabilne umocowanie w kości szczęki. Wyróżnia się przyzębie brzeżne i wierzchołkowe. Przyzębie tworzą następujące części:

• Cement korzeniowy – działa ochronnie, pokrywając cienką warstwą korzenie zębów. Wraz z ozębną stanowi element łączący ząb z kością.

• Kość wyrostka zębodołowego – to podporowa struktura zęba złożona z blaszki zbitej graniczącej z ozębną, z otworami na naczynia krwionośne i nerwy, blaszki zbitej zewnętrznej oraz kości gąbczastej zlokalizowanej między blaszkami zbitymi.

• Ozębna – zbudowana w większości z włókien kolagenowych rozpiętych między powierzchnią zębów a kością wyrostka zębodołowego. Włókna ułożone są w pęczki tworzące grupy. Ozębną tworzą też włókna łącznotkankowe, naczynia, nerwy i komórki budujące istotę podstawową oraz odpowiedzialne za wytwarzanie włókien kolagenowych, kości i cementu, a także biorące udział w procesach przebudowy kości: fibroblasty, osteoblasty, osteoklasty, cementoblasty.

• Dziąsło – wyróżnia się w nim dziąsło wolne, przyrośnięte, brodawki dziąsłowe i dziąsło luźne. Dziąsło pełni rolę ochronną, okrywającą i wspomaga utrzymanie zęba we właściwej pozycji w łuku zębowym.

• Rowek dziąsłowy – to przestrzeń znajdująca się między powierzchnią zęba a wolnym brzegiem dziąsła.

• Przyczep łącznotkankowy – to pierścień włókien kolagenowych, które obejmują ząb i biegną od brzegu wyrostka zębodołowego do połączenia szkliwno cementowego. Zadaniem tej struktury jest umocowanie dziąsła do cementu korzeniowego oraz wyrostka zębodołowego. Jej zniszczenie skutkuje rozchwianiem zębów.

• Nabłonek łączący – stanowi szczelne, barierowe dla mikroorganizmów połączenie między powierzchnią zęba a tkanką łączną.

Źródło: Opracowanie własne