W zależności od lokalizacji i stopnia nasilenia objawów możemy wyróżnić 3 rodzaje ropni zęba:

• Ropień okołowierzchołkowy – zmiany zapalne dotyczą miazgi zęba oraz tkanek znajdujących się w okolicy wierzchołka zęba. Charakterystycznym objawem jest uczucie tzw. „wysadzania zęba z zębodołu” lub wrażenie, że „ząb jest za wysoki”. Towarzyszy temu ból promieniujący na twarz oraz okolice uszu, nasilona drażliwość na ciepło. W zależności od stopnia nasilenia infekcji choremu proponuje się leczenie kanałowe, bądź ekstrakcję zęba.

• Ropień podokostnowy – rozwija się wskutek niewyleczonego ropnia okołowierzchołkowego. Wysięk stopniowo niszczy kolejne frakcje wyrostka zębodołowego aż dochodzi do okostnej, powodując jej odwarstwienie. Jest to miejsce bardzo dobrze unerwione, przez co pacjenci skarżą się na silny ból. Leczenie polega na usunięciu ropnia oraz późniejszej antybiotykoterapii.

• Ropień podśluzówkowy – treść ropna dostaje się pod śluzówkę jamy ustnej. Charakterystyczną cechą jest uwypuklenie dziąsła wokół chorego zęba oraz obrzęk okolicznych tkanek, min.: warg, policzków i okolicy podoczodołowej. Może się zdarzyć, że ropień samoistnie przebija się przez błonę śluzową. Natomiast jeśli nie dojdzie do samoczynnej perforacji, konieczna jest ingerencja dentysty – dokonuje on nacięcia tkanek w celu usunięcia nagromadzonej ropy.