Zębiak należy do mieszanych nowotworów wywodzących się z tkanek zębotwórczych. Rozwija się powoli wewnątrz kości szczęki lub żuchwy. Guz otoczony jest cienką torebką wewnątrztkankową. Intensywny wzrost przypada na okres wyrzynania się pierwszych zębów stałych, czyli od 6 do 11 roku życia.

Wzrost zębiaka prowadzi do zniekształcenia wyrostka zębodołowego, zaburzeń w normalnym rozwoju zębów sąsiednich. Może to prowadzić do nieprawidłowego ustawienia zębów oraz retencji zęba stałego.

Wyróżnia się 3 postacie zębiaków: zębiako-szkliwiak, zębiak złożony i zębiak zestawny.

Guza rozpoznaje się najczęściej podczas badania RTG. Obraz – w zależności od stopnia zaawansowania nowotworu – może uwidocznić ubytek tkanki kostnej w postaci torbieli z nielicznymi i nieregularnymi zwapnieniami.

Leczenie zębiaka polega na chirurgicznym usunięciu guza wraz z torebką. Zabieg ten najlepiej wykonać przed zakończeniem okresu dojrzewania. Umożliwi to prawidłowe wyrzynanie się zębów i kształtowanie warunków zgryzowych.

Czasem wskazane jest leczenie ortodontyczne.

Nowotwór nie wykazuje tendencji do nawrotów.