Naczelna Izba Lekarska negatywnie oceniła trzy poselskie projekty ustaw:

• o zakładach opieki zdrowotnej;
• o dobrowolnych dodatkowych ubezpieczeniach zdrowotnych;
• o ochronie indywidualnych i zbiorowych praw pacjenta oraz o Rzeczniku Praw Pacjenta.

Uwagi dotyczą kwestii merytorycznej tych aktów oraz nie przeprowadzenia procesu legislacyjnego ustaw – a są to ważne społecznie, ekonomicznie i prawnie zbiory przepisów.
Jak czytamy w „Gazecie farmaceutycznej”, odnośnie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, „(...) na wstępie podkreślono, że określenie czytelnych zasad przekształceń własnościowych publicznych placówek opieki zdrowotnej jest od wielu lat postulatem samorządu lekarskiego. Najwyższe władze samorządu dawały temu wyraz w formułowanych oficjalnie stanowiskach, zwracając uwagę, że warunkiem takich przekształceń są systemowe rozwiązania problemu zadłużenia.”.
Krytyka dotyczyła:

• prowadzenia szpitali tylko przez samorząd województwa;
• uproszczonego potraktowania problemu kierowania oddziałem szpitalnym;
• pomysłu bezkonkursowego obsadzania stanowisk kierowniczych w oddziałach szpitalnych;
• różnych przepisów dotyczących doskonalenia zawodowego pracowników medycznych, zwłaszcza lekarzy i lekarzy dentystów;
• propozycji zmian zasady, według której obecnie tytuł specjalisty jest raczej potwierdzeniem umiejętności, i jedynie w wyjątkowych wypadkach bywa warunkiem objęcia niektórych funkcji;
• niektórych przepisów dotyczących umów o pracę;
• przepisów, które prowadzą do powstania niczym nie uzasadnionej różnicy między podmiotami publicznymi i niepublicznymi.

Odnośnie ustawy o dobrowolnych dodatkowych ubezpieczeniach zdrowotnych krytykowano nieprecyzyjne określenia „koszyków” świadczeń zdrowotnych; zwrócono uwagę, iż:

• samorząd lekarski od wielu lat postuluje utworzenie w miejsce NFZ konkurujących ze sobą instytucji powszechnych i dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych;
• należy precyzyjnie określić zasady korzystania ze świadczeń wchodzących w skład „koszyka” oraz dostęp do dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych i zapewnić możliwość dodatkowego ubezpieczania się dla wszystkich zainteresowanych.

W ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta skrytykowano:

• pominięcie zapisów o prawach pacjentów w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego (zapisy te mają znaleźć się w osobnym akcie prawnym);
• pomysł tworzenia urzędu Rzecznika Praw Pacjenta – tę rolę pełni już urząd Rzecznika Praw Obywatelskich i Biuro Praw Pacjenta;
• niekompletność zbioru praw pacjenta.