Specjaliści z Zakładu Stomatologii Zachowawczej UAM w Łodzi przeprowadzili badanie oceniające w warunkach in vivo wpływ bez-srebrowych preparatów uwalniających fluor na skład i liczebność bakterii tworzącej płytkę nazębną. Badanie przeprowadzono u 17 pacjentów w wieku 23 – 54 lat z dobrą higieną jamy ustnej, posiadających wypełnienia ubytków klasy V:

• szklanojonomerowe konwencjonalne Ketac Molar

• szklanojonomerowe modyfikowane żywicą Fuji II LC

• z materiału złożonego Charisma.

Pacjenci objęci badaniem przez 10 tygodni stosowali standardowe zabiegi higieniczne w obrębie jamy ustnej, pomijając 3 dni poprzedzające pobranie próbek. Po tym czasie pobrano z ich zębów 3-dniową płytkę nazębną. Po odpowiednim przygotowaniu próbek otrzymano zawiesinę. Rozcieńczoną zawiesinę wysiewano na właściwe pożywki mikrobiologiczne i oceniano:

• ogólną liczbę bakterii tlenowych i beztlenowych

• liczbę Streptococcus mutans

• liczbę Streptococcus sp., Lactobaciilus sp., Veillonella sp.

• liczbę Neisseria sp.

Z analizy wyników z przeprowadzonego doświadczenia wynika, że nie stwierdza się statystycznie istotnych różnic w liczebności badanych szczepów bakteryjnych, a wyniki prac innych badaczy sugerują, że korzystny wpływ fluoru uwalnianego z wypełnień utrzymuje się jedynie do 8 tygodni po ich założeniu. Prowadzący badanie zauważają, że w trzecim miesiącu od założenia wypełnienia kończy się ochronna rola uwalnianego fluoru.

Inne prace wskazują na zmienność liczebności bakterii Veillonella sp., uzależnioną od wartości pH: obniżenie wartości po wzroście podaży glukozy może prowadzić do wzrostu liczebności tych drobnoustrojów. Bakterie Veillonella sp.są przedmiotem badań: same nie rozkładają cukrów, ponieważ brak im glukokinazy i fruktokinazy. Rozkładają za to mleczany powstające jako produkt przemiany materii u bakterii próchnicotwórczych, tworząc kwasy: octowy i propionowy (stąd podejrzenie o protokooperację Veillonellaz paciorkowcami). Kwasy te zaś w mniejszym stopniu zakwaszają środowisko niżeli mleczany. Istnieją sugestie, że szkliwo ulega mniejszej demineralizacji w zakażeniach jednocześnie Veillonellasp. i paciorkowcami – potwierdzają to wyniki niektórych badań.

Źródło: „Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia”