W oparciu o przepisy ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz ustawy o zawodzie lekarza i lekarza - dentysty wynika, że lekarz może wykonywać swój zawód na dwa sposoby:

• będąc zatrudnionym przez zakład opieki zdrowotnej (ZOZ),

• w ramach praktyki lekarskiej.

Prawo nie zakazuje jednak łączenia form wykonywania zawodu, co oznacza, że dentysta może, będąc zatrudnionym w ZOZie, jednocześnie prowadzić praktykę lekarską.

Z powyższym wiąże się pojęcie konkurencji. Skoro lekarz zatrudniony w ZOZie może jednocześnie wykonywać swój zawód w ramach praktyki lekarskiej, to działania w ramach tej praktyki mogą stać się konkurencją dla ZOZu na lokalnym rynku usług medycznych. Konkurencja to rywalizacja, współzawodnictwo o prymat w konkretnej dziedzinie, na określonym polu działania. W poruszanym zagadnieniu pokrywają się zarówno pole działania jak i dziedzina działania. W tej sytuacji ZOZ może bronić się przed działaniami konkurencji, wprowadzając stosowny zapis w umowie o pracę zawieranej ze stomatologiem.

Zapis o zakazie konkurencji pracownika względem pracodawcy znalazł się Kodeksie Pracy. Przepisy mówią, iż: „W zakresie określonym w odrębnej umowie pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji)”.

ZOZ, na podstawie przywołanego paragrafu, ma prawo zawrzeć z pracownikiem umowę o zakazie konkurencji. Prawo daje jednak stomatologowi możliwość odmowy podpisania takiej umowy. Jeśli pracownik odmówi podpisania takiej umowy, ZOZ może (ale nie musi) potraktować to jako uzasadniony powód do wypowiedzenia umowy o pracę.

W tej sprawie wypowiedział się już Sąd Najwyższy, wydając wyrok o następującej treści:

„Odmowa podpisania przez lekarza zatrudnionego w samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej umowy o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy (art. 1011 k.p.) może stanowić uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę (art. 45 § 1 k.p.)" [wyrok SN z dnia 24.09.2003 r.].

Źródło: „Medycyna Praktyczna”