Większość pacjentów zdaje sobie sprawę z tego, jak ważne jest prowadzenie przez lekarza, w tym również stomatologa, prawidłowej, skrupulatnej i wiarygodnej dokumentacji medycznej. Wszak to podstawowy zbiór informacji o zdrowiu i przebiegu leczenia pacjenta; dotyczy zdrowia i życia konkretnego człowieka. W przepisach polskiego prawa karnego dokumentacja jest nie tylko zbiorem informacji o zdrowiu pacjenta, z którymi jest związane określone prawo, ale też przedmiotem stanowiącym dowód prawa.

Ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty precyzuje, że: „... wykonywanie zawodu lekarza polega na udzielaniu przez osobę posiadającą kwalifikacje, potwierdzone odpowiednimi dokumentami, świadczeń zdrowotnych, w szczególności: badaniu stanu zdrowia, rozpoznawaniu chorób i zapobieganiu im, leczeniu i rehabilitacji chorych, udzielaniu porad lekarskich, a także wydawaniu opinii i orzeczeń lekarskich. (...)”. Na mocy zapisów tejże ustawy prowadzenie i uzupełnianie dokumentacji medycznej jest prawem i obowiązkiem lekarza prowadzącego pacjenta.

W świetle powyższych stwierdzeń, niech więc nie dziwi nikogo, że dobry stomatolog, oprócz należytego wykonywania obowiązków związanych z leczeniem zębów, równie należycie powinien dbać o stałe, zgodne ze stanem faktycznym aktualizowanie posiadanej dokumentacji medycznej pacjentów.