Nieleczone schorzenia jamy ustnej wpływają nie tylko na zdrowie fizyczne pacjenta, ale także na jego zdrowie psychiczne. Wykazano naukowo, że osoby o złym stanie zdrowia jamy ustnej mają znacznie wyższe ryzyko poczucia osamotnienia niż osoby o dobrym zdrowiu jamy ustnej, natomiast małe zapotrzebowanie na usługi stomatologiczne i odkładanie wizyt u dentysty może być z kolei związane z samotnością.

Samotność u osób starszych budzi u badaczy duży niepokój; mówi się nawet o globalnej „epidemii samotności”. Z badań wynika, że ponad 1/3 osób starszych dostrzega brak znaczących relacji lub zaangażowania społecznego – dotyczy to zwłaszcza osób z chorobami współistniejącymi (np. chorobami serca czy depresją).

Samotność lub izolacja społeczna mają różne konsekwencje – emocjonalne i psychiczne. Z badań wynika, że do czynników ryzyka samotności u osób starszych zaliczyć należy depresję, stan cywilny (tutaj – wdowieństwo), niski status społeczno-ekonomiczny, bycie kobietą i słabe zdrowie. Obecnie w wielu miejscach na świecie bada się korelację między tymi czynnikami a korzystaniem z usług stomatologicznych. Zrozumienie tych związków jest ważne – nie tylko dla polityki zdrowotnej i dostawców opieki zdrowotnej, ale także dla osób zaangażowanych w opracowywanie programów zdrowotnych, które zachęcą ludzi, szczególnie seniorów, do korzystania z usług dentystycznych w celu poprawy zdrowia jamy ustnej, ale również i ogólnego samopoczucia.