Stomatolog otwierający swój prywatny gabinet ma obowiązki względem urzędu skarbowego oraz prawo do wyboru formy opodatkowania.

1. Zawiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze formy opodatkowania dokonuje się tego do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeśli działalność rozpoczynana jest z początkiem roku kalendarzowego, w praktyce takiego zgłoszenia dokonuje się do 20 stycznia roku, w którym nastąpiło uruchomienie działalności. Jeśli działalność rusza w innym terminie, pozostaje stosowanie przywołanego wyżej przepisu. Wybranej na dany rok podatkowy formy opodatkowania nie można zmienić na inną w czasie trwania tego roku. Formę opodatkowania można zmieniać wraz z nowym rokiem; i wówczas trzeba zawiadomić o zmianie właściwego naczelnika urzędu skarbowego do 20 stycznia tego roku, w którym ma nastąpić zmiana w wyborze formy opodatkowania.




2. Możliwe formy opodatkowania:

• Według skali podatkowej – rozliczeń z fiskusem dokonuje się podobnie jak w przypadku „zwykłego” podatku od osób fizycznych, nie prowadzących działalności gospodarczej. Przedsiębiorca musi jednak prowadzić księgę przychodów i rozchodów. Ma też możliwość rozliczenia rzeczywistych kosztów tej działalności.




• Ryczałt – opodatkowane na tej zasadzie mogą być wolne zawody, do których zalicza się m.in. stomatologów i techników dentystycznych. Podatek płaci się według stałej stawki wynoszącej 20%. Nalicza się go od przychodu. Podatnik traci jednak możliwość rozliczeń wspólnych ze współmałżonkiem i nie ma prawa do ulgi prorodzinnej.




• Podatek liniowy – wynosi 19% stawki PIT. Płaci się go tak samo jak w przypadku rozliczeń na zasadach ogólnych, tyle, że jego wysokość jest niezmienna, a przedsiębiorca nie może wspólnie rozliczać się z małżonkiem i traci prawo do ulgi prorodzinnej. Prawo do podatkowania w formie podatku liniowego można jednak stracić: wystarczy, że stomatolog uzyska przychody ze świadczenia usług na rzecz dawnego albo obecnego pracodawcy.

Źródło: „Gazeta Prawna”